સ્વપ્નદિપ
સ્વપ્નદિપ
છો તમ મુજ સમીપ;
બનું હું નાનું દિપ !
દિપ તો પ્રકાશે છે ઘીના સ્પર્શની સુવાસથી;
હા ! હું પણ દીપી ઊઠું છું તમ હ્દયની ભીનાશથી !
કિલકિલાટ કરતું જગ મારું ભર્યું છે લીલાશથી;
છે અસ્તિત્વ મારું તમ બોલીની મીઠાશથી!
આવે અગર પવનની લહેર ને દિપ જાય બુજાઈ;
મળે જો લાગણીને ઠેસ ને જીવન જ્યોત જાય મૂંઝાઈ!
ન થાય એવું તેથી તો દિપ ક્યારેક ખૂણામાં મુકાઈ;
મળે જીવન એકમેક સંગે તો નમ્રતાભાવે પણ ઝુકાઈ!
દિપજ્યોત પ્રગટાવનાર કોઈક તો હોવું જોઈએ;
હોઠનું સ્મિત બનનાર પ્રિયને ક્યારેય ના ખોઈએ!
છે જીવન! તો ખુદના સ્વપ્નને ખુદમાં જોઈ લેવાય;
બને એ 'સ્વપ્નદિપ' તેથી ક્યારેક 'સ્વપ્નીલ' થઈ જવાય!