સમય

સમય સંગાથે ઘૂમી રહ્યો, અજાણ ખુદથી આ માનવી 

ઝાંકે નહીં ખુદની ભીતર કદીય, આ ભટકતો માનવી....

સપનાં સજાવે નિત નવા, સંસારરૂપી સ્વપ્નમાં 

સપનાં તૂટતાં ધ્રુસકે રડે, લાચાર આ માનવી 

ઝાંકે નહીં ખુદની ભીતર કદીય, આ ભટકતો માનવી....

સ્વાર્થ તણાં સરોવરમાં ડૂબકી સદા મારતો રહે 

માનવતા અને નિ:સ્વાર્થ ભાવ કેળવે ન માનવી 

ઝાંકે નહીં ખુદની ભીતર કદીય, આ ભટકતો માનવી....

મારુ તારુ ના ભેદ કરી, ઝગડતો રહે સદાય 

બધું છે આ ભગવાનનું, સમજે નહીં માનવી 

ઝાંકે નહીં ખુદની ભીતર કદીય, આ ભટકતો માનવી....

આખરી સમયે યાદ કરી, પસ્તાતો રહે એ 

સમય રહેતા કદીય, સમજે જ નહીં માનવી 

ઝાંકે નહીં ખુદની ભીતર કદીય, આ ભટકતો માનવી....

સમય સંગાથે ઘૂમી રહયો, અજાણ ખુદથી આ માનવી.