સ્કૂલની દીવાલો

મારા ખૂણે ને ખાંચરે ઘણાં સપનાં પડ્યા છે, 

પણ એ સપનાંના મોલ અનમોલ છે,

એ યાદોના ખજાના ને હસી ના પીટારા,

આજ ખબર નહીં ક્યાંક ખોવાયા છે,

મે જેની યાદો સંગ્રહી છે જેના સપનાં ઘડ્યા છે, 

આજે વર્ષો પછી એ બાળકો મને મળ્યા છે, 

આજે કોઈક વકીલ છે તો કોઈક મોટો ડોક્ટર છે,

પણ યાદો બધાની એક-મેક છે, 

એ બેંચ પર લખેલા નામો અને મારા હૈયે ચિત્રેલા અલફાઝો,

આજે ફરી એક વારા ફૂલ થઈ ખીલ્યા છે, 

પૈસાની દોડમાં ને સપનાંની પહોંચમાં,

આજે કેટલાય બિચારા ક્યાંક પીસાય છે, 

એમના બચપનની યાદોને મારા હૈયાની વાતો,

આજે ફરી મૌન રહી સૌને સંભળાય છે.