શું કરવી આ દુનિયાદારી?

તારું એ પહેલું રુદન,

તારા આગમનની ખબર લાવ્યું,

મુજ જીવનમાં જાણે જીવ આવ્યો!

તારી કોમળ આંગળીઓનો સ્પર્શ,

તારા હોવાનો અહેસાસ લાવ્યો,

પિતા હોવાની કેવી અનુભૂતિ લાવ્યો!

દીકરી બની મુજ જીવનમાં આવી,

જાણે આ જીવનમાં વસંત લાવી!

તારું એ હસીને, રડીને

ક્યારેક હઠ કરીને,વાત મનાવવી,

ને મારું એ માની જવું,

મારી હાર નહીં પણ જીત લાગી.

આજે,

નથી બદલાયું કાંઈ આપણી વચ્ચે,

છતાં, કાંઈ ખૂટતું લાગે,

મન જાણે રુંધાતું લાગે...

તારું એ હાસ્ય, રુદન ને હઠ,

હવે શોધે નથી મળતાં!

દુનિયાદારીમાં ક્યાંક અટવાયા લાગે!

શું કરવી આ દુનિયાદારી?

જે આપણને અજાણ કરતી જાય,

એક મેકથી દૂર કરતી જાય !