પ્રતીક્ષા

પ્રતીક્ષા કરે મન કોની

એ તો સમજી ન શકી,

દોડી મેળવવા ધન

પણ 

તેમાં ગુમાવી જિંદગી,

શોધે મન તો માન,

પણ 

એ તો ક્યાં સાચું મળે, 

ફંફોસે ઘરનાં ખૂણે ખૂણે,

સંબંધોની ભીડમાં સાચો પ્રેમ 

પણ 

એ તો વેચાય પૈસાની ભૂખે,

ઘસી નાંખી જિંદગી જેને માટે,

એ જ હવે સવાલો કરે,

એકલતાનાં પડછાયા વીતેલો સમય ફંફોસે,

અને 

વર્તમાન તોલાય ફરી એ જ દરવાજે,

કોઈ પોતાનું મળે તો,

એને ભેટીને દર્દ ઠાલવે

પણ 

આ દુનિયામાં પોતાનાં તો મહોરાં પહેરી તમાશો જુએ !

આ હૃદયમાં ભરાયેલો દાવાનળ,

ક્યારેક મને જ ભરખી લેશે,

ક્યાં ખાલી કરું એને,

જે સાચવીને એને ઠારે

જેથી ન હું બળું 

ન એ દાઝે,

અને હું થઈ જાઉં બિલ્કુલ શૂન્ય !

અથવા

જીવતી લાશ !

એક સંબંધ, ફક્ત મને સમજે

તો જ હવે જીવન ખીલે

બનાવટી ચહેરાનો ભાર,

કોણ હવે ઉપાડે !

હવે તો મન વલોપાત કરે,

બસ,

'તું તને જ સાચવ ' એમ કહે.