મહેફિલ

કેવી મજાની એ મહેફિલ જામી હતી,

હું ચાલતો હતો ને તું મળી સામી હતી,

એક પથના બે મુસાફર હતા કદી છતાં,

મારાં નસીબમાં જ ખુશીની ખામી હતી,

ગઝલ લખું કે લખું કવિતા તારે માટે હું,

મારી એ લાગણી તો હવે અનામી હતી,

દુઃખી કરીને ચાલ્યા ગયાં છો તો ભલે ને,

કરીને ખુશ તમને દિલે શાતા પામી હતી,

કેટલું જીવન બાકી; એ ખબર નહીં 'ઉમંગ',

ને એક દિવસ તો નીકળવાની નનામી હતી.