પરિભાષા

પર્વત પર કોતર ને..

કોતરમાં કોતરાતો...

ચિરાતો..અથડાતો... વિખરાતો... 

પવન એટલે તું....

સાવ સૂકુધડ ઝાડથી, વિખુટુ પડેલ,

પાંદડા પર લાગેલ... અસંવેદનશીલતાની ધૂળ... 

ને તેમાં રગદોળાયેલ પીડાના... પળોમાં સંકોચાઈને પડેલ, 

જીવંત સંવેદન એટલે તું....

'સ્વ'માંથી જ વિખૂટું પડેલ...

સાવ છૂટી ગયેલ જાતને... 

સમેટવા વખોટિયા ભરતું, 

હોરાતું, ડૂસકે ચડતું, 

સરવૈયુ એટલે તું.