ખુમારી

મેં વ્યથાઓને એ રીતે હૃદયમાં ઉતારી હતી,

જાણે કે એ કોઈ વ્યથા નહીં, ખુમારી હતી!

તમને હવે સમજાયું કે આ રસ્તો કામનો નથી,

પણ આ વાત તો મેં ક્યારની ય વિચારી હતી,

ઘણી કવિતાઓ લખીને વાહવાહી પામ્યો છું,

તું સમજી નહીં કે ખરેખર એ વાત તારી હતી,

એ લોકો આવી ગયા બાળવા મને ચિતાએ,

જેમણે જીવતા પણ ક્યારે આગ ઠારી હતી?

દેવું બધું જ ચૂકવી દઈને ખબર પડી છે મને,

કે મારાં પર તો મારી ખુદની જ ઉધારી હતી!