મહાસાગર

જોવા જેવી છે વિચિત્ર તાસીર આ સમાજની,

ખાબોચિયા જેવું મન અને વાતો મહાસાગરની.

કેવી સ્થિતિ છે અહીં લાગણીઓના સમુદ્રમંથનની,

વલોવવાની મથામણ પછી પામવાનું કંઈ નહીં.

વગોવે છે લોકો એને એની જ ખારાશ થકી,

ભૂલી જાય છે કે સમાવે છે ગંદકી પૃથ્વી તણી,

અન્યને ઉપયોગી થવું એના એકલાનું ગજું નથી,

એને પણ જરૂર પડે છે ઉષ્મા સૂરજ તણી.

સાગર જેવા સાગરને પડકારનાર એક ટીટોડી હતી,

નાતના સહારે એ ઈંડાં પાછાં પામી હતી.

આ ચીલે ચાલવાની નેમ માનવે લીધી હતી,

સમજાયું સફળતા જ નિષ્ફળતાની ચાવી હતી.

ઉતારે આ મનુષ્ય પણ જો અહમની કાંચળી,

ખૂલી જય ત્યાં એના ભીતર ખજાનાની દાભડી.

ના દેખાય ક્યાંય ભૂલ ખુદ સિવાય અન્યની,

માનવ મટી સાચે જ એ બની જાય મહામાનવી.