માવઠું
માવઠું
આ માવઠું ય વરસ્યું હવે તો !
પણ, તું ક્યારે વરસે છે ?
આ દલડું થયું તરસ્યું હવે તો !
મને, તું ક્યારે તરસે છે ?
સંતાકૂકડી થઈ પૂરી હવે,
સૂરજને સમાવ્યો છે હવે આગોશમાં.
વાદળો પણ બન્યા પ્રેમ ઘેલા હવે તો !
પણ, તું ક્યારે વરસે છે ?
દૂર જોવાનું કર્યું બંધ કે હવે,
જોને, આ મેઘ આસપાસ છવાયો છે.
નીરખ્યા કરું છું તને ચાતકની જેમ જ તો !
પણ, તું ક્યારે વરસે છે ?
કોયલની મીઠી ગુંજ પ્રસરી છે,
પણ, કલબલાટ કાબરનો ય સવાયો છે.
માંડ્યા છે કાન માણવા એ મીઠાં ગૂંજનને જ તો !
પણ, તું ક્યારે વરસે છે ?
મહેક છે ભીની આ હવામાં ય,
ને, ખુશ્બૂ રાતરાણી કેરી હજુ પણ જીવંત છે.
શ્વાસોમાં ભરવો છે એ દરિયો સુગંધનો હવે તો !
પણ, તું ક્યારે વરસે છે ?
અચાનક વરસી કરે અચંબિત,
આ વર્ષાની રંગત ને નખરાં અજબ છે.
મારે સહેવી છે તારી ય અદાઓ એવી જ તો !
પણ, તું ક્યારે વરસે છે ?
હેલી ના કરે તોય ચાલશે હવે,
વરસે છે હપ્તે હપ્તે છતાં પણ ગમે છે.
મળે ભલે ટુકડામાં તોય તલપ એ પ્રેમની જ તો !
પણ, તું ક્યારે વરસે છે ?
આ માવઠું ય વરસ્યું હવે તો !
પણ, તું ક્યારે વરસે છે ?
આ દલડું થયું તરસ્યું હવે તો !
મને, તું ક્યારે તરસે છે ?