કોડિયું

કોડીયું છે એક -

પણ નથી જડતું રૂનું પૂમડું

કે નથી મળતું તેલ કે ઘી...

બંધ આંખ શોધે દિવાસળી

ને ફાંફાં મારે અંતરમન :

ફેલાવું ઉજાસ કેમ હું જો

ના કરી શકું પ્રજ્વલિત કશું-

સહજ સરળ નથી પ્રગટાવવો

દીપ એક અંધકારમાં આ !

શોધ છે અનંત એક અહીં

તમસ દૂર કરવા જડે કશું...

સંવેદનાઓ આમ તો સરકે

અણુ અણુમાં પળ પળ મહીં

અજવાળા અંધારાની એ

સૃષ્ટિ કરતી ઉજાગર તહીં !

સાંજ સવારો ખીલતી હો

પણ ક્ષિતિજે કોડીયું રહેતું

તરસતું ત્યાં..

આવો ભરી લઈએ ભીતર

નિખીલના તરંગ સહુ જે

વિલસે સફરમાં આ ..કરીએ

એક મંગલપથ પ્રકાશિત હૈયું

લઈ રૂના પૂમડાં જેવું ને

પાથરીયે જીવનમાં સ્થિર 

શગે આતમદીપના અહીં

અજવાળાં ! પ્રગટાવીએ

હજારો દીપ પછી એની 

પરમ પ્રજ્વલિત જ્યોતથી તહીં !