કંકોત્રી

કેસર છાંટી ને કંકોત્રી લખાઈ રહી છે

આ માત પિતાની આંખમાંથી આંસુની ધારા વહી રહી છે,

પોતાની રાજકુમારી ચાલી જશે આ ઘર છોડી,

સ્મરણોનો ખજાનો મૂકી ચાલી જશે,

હરેક પળે એની યાદ આવશે,

ઘરનાં ખૂણે ખૂણે એની યાદ ભરી,

આ હૈયામાં પણ એની યાદ ભરી,

કાલે મારી લાડકીના પાયલનો રણકાર સંભળાશે નહિ,

એ વિચારો પિતાના હૈયા ને હચમચાવે છે,

કાલે રસોડામાં એકલી હોઈશ,

મને સાજ શણગાર કરાવવાવાળું કોઈ નહિ હોય,

એ વિચારો માતાને રડાવી દે છે,

કાલે મને પાણી છાંટી પરાણે ઉઠાડવાવાળું કોઈ નહિ હોય,

મારી ચોકલેટ ચોરીને ખાવાવાળું કોઈ નહિ હોય,

એ વિચારે ભાઈનું હૈયું ભગ્ન થયું,

કંકોત્રી લખતા લખતા પિતાની આંખમાંથી આંસુ સર્યું,

જઈ કંકોત્રી પર પડ્યું,

જોઈ કંકોત્રી લાડલીને પણ સમજાઈ ગયું,

એક પિતાનું દુઃખ આ કંકોત્રીમાં જોવાઈ ગયું.