કેમ ખરું ને ?
કેમ ખરું ને ?
એને નીરખું નજરથી ને આ હૃદય થંભી જાય,
જો કે, જોઈ મને જરા મન એનું પણ વિહવળ થાય !
કેમ ખરું ને ?
મલકી ઊઠે આ હોઠ પણ જિહ્વા જ અટકી જાય,
લાલાશ એના ગાલો કેરી ત્યાં સઘળી ચાડી ખાય !
કેમ ખરું ને ?
રસ્તો નથી બદલતો જો ક્યારેક સામી મળી જાય,
લગોલગ જ્યાં આવી મળું કે બહાને અળગી થાય !
કેમ ખરું ને ?
અવાજ મારા રૂદિયા કેરો એના ઉરમાં પહોંચી જાય,
સામો ટહુકો કરે ખરો પણ ખુદ એને ના સંભળાય !
કેમ ખરું ને ?
ઝાંઝર એના મીઠા લાગે પણ દુનિયા ઓળખી જાય,
ઘણા પ્રયાસે સન્મુખ થાયે ને પછી ચંદ્ર સમ છૂપાય !
કેમ ખરું ને ?
કાળા છે પણ કામણ કરતા એના કેશુ બહુ લહેરાય,
છૂપાઈ બેસું ઓથે કદી ક્યારેક તો એવી ઘટના થાય !
કેમ ખરું ને ?
મારકણી એ આંખો જ્યારે જ્યારે કાજળ ઘેરી થાય,
ખેંચાતો જાઉં એ દરિયે ભલે પછી તરી જાઉં કે ડૂબાય,
કેમ ખરું ને ?
નિત અડધી રાતે નીંદર તૂટતી ને વિચાર મંથન થાય,
સ્વપ્ન, હકીકત શું હશે? મન મૃગજળ પાછળ જાય,
કેમ ખરું ને ?