એક વિધુરની વેદના

ઝીલી રહ્યો છું નિત નવા હું અંદર ઝંઝાવાત;

તારા વિના દિવસ સૂના ને વિરહી ઊગે રાત,

કરમાયેલાં ફૂલ સમી આ બધી વેદના ઝૂરે;

ક્યારે આવે પવન - લ્હેરખી અને ચેતના પૂરે,

મહાકાળનો બની કોળિયો સહ્યો મેં આઘાત,

ઝીલી રહ્યો છું,

ઈચ્છાના હિંડોળે ઝૂલવું વસમું લાગતું મને;

છીનવી લીધી આંખ કનેથી દયા ન આવી જમને,

અંગ - અંગ ભરખી ગઈ એ ઘટના પૂરવની ઘાત,

ઝીલી રહ્યો છું.