એ માણસ છે

પૂરો કદી ક્યાં ઓળખાયો એ માણસ છે !

ને ધર્મ નામે વેતરાયો એ માણસ છે !

જો બંધ રાખે આંખ ગાંધારી જેવો એ,

હાથે કરીને છેતરાયો એ માણસ છે !

માઠી દશાનો દોષ આપે એ ભાગ્યને,

ખોટીજ રીતે દોરવાયો એ માણસ છે !

ચાંદા ઉપર પણ એ જઈ આવ્યો છે વટથી.

કેવો પછી તો પોરસાયો એ માણસ છે !

આકાશને આંબે છતાં જો સુખ ક્યાં પામે?

સુખનીજ આશે ભોળવાયો એ માણસ છે !

સૃષ્ટિ તણો એ ભેદ જાણી લેવા મથતો.

ને જન્મથી જો જોતરાયો એ માણસ છે !

યંત્રો બનાવીને સહારો એનો લેતો,

તનથીજ કેવો ખોરવાયો એ માણસ છે !