દ્રૌપદી

એકવાર હોઠ સીવી લીધા પછી હવે તું જઈશ ક્યાં ?

વખ સમી વ્યથા પી લીધા પછી હવે તું કહીશ ક્યાં ?

એકવાર ખુદના ખાલીપાને દર્દનો શણગાર કરી,

ભીતર સંઘરેલા સ્મિતને પછી તું વેરીશ ક્યાં ?

છે આંખવાળા અંધોની સભાઓ અહીં ઠેર ઠેર,

વસમી વેદનાનો વલોપાત રોજ રોજ ઠાલવીશ ક્યાં ?

દાવાનળ દ્રૌપદીનો ભભૂકી રહ્યો હર એક અંતરમાં,

કેટ કેટલા તું રોજ રોજ મહાભારત રચીશ ક્યાં ?

કોણ કેવા કેવા સ્વાંગ રચીને બેઠું અહીં પલ પલ,

મહોરા પાછળ અસલી ચહેરાને ઓળખીશ ક્યાં ?

બસ ઓળખી લે તું "પરમ" યદુનંદનને એકવાર,

પછી તું જ કહે "પાગલ" થઈ હવે ભટકીશ ક્યાં ?