દાસ્તાન

માફ કરજે દોસ્ત

તું પાસે જ હોય છે છતાંય હું

મારામાં જ મશગુલ હોઉં છું,

આ પાનખરના વૃક્ષોની ઉદાસી

મારા ઝરુખે ઝૂકેલી છે,

આ વૃક્ષની ડાળે

તું પારિજાત થઈ ખીલી શકે છે,

પણ મારે તો મારી એકલતાનું સંગીત

સાવ મારી જ સાથે

માણીને મહાલવું છે,

આ વેદનાના શબ્દોને મારે

પી જવા છે ઘોળીને

એના નશામાં

મારી મહેફિલ ભરાય છે

તને તો ખબર જ છે

એટલે જ તો

હંમેશા મૌન રહેતી હું

તારી પાસે દિલ ખોલી બેઠી

મારી લાગણીઓની ઈજ્જત કરનાર, દોસ્ત ! 

તને જ કહી શકી છું.. મારી જિંદગીની દાસ્તાન...!