અંતરમન

નાજુક રતાશ કળીનું સૌંદર્ય,

ઉષાએ ખીલીને મહેકી રહ્યું છે !

હસંતી કળીસમ તારું રુપ,

હ્દય સરોવરમાં ચહેકી રહ્યું છે !

ઓસ થકી પુષ્પને મળતી રહી છે,

ભાવભીની કોમળતા !

તારી સંવેદનાથી મળતી રહી છે,

જીવનની શીતળતા !

રવિએ પ્રસરાવ્યું,

સોનેરી કિરણોનું તેજ સામ્રાજ્ય !

તારા હોવાપણાંના અસ્તિત્વએ,

જીતી લીધું મુજ દિલનું રાજ્ય !

સંધ્યાની ક્ષિતિજે સાગર હિલોળા લેતું લેતું,

આવે જાણે મુજ પાસે !

જીવનસંધ્યાએ તુજ બને હમદર્દ,

એવો સહવાસ મૂજને ભાસે !

શશિ-નક્ષત્ર તો છે એ,

સુનકાર આસમાનની કવિતા !

તારા મધુર ઝણકારથી જ તો,

સ્વપ્નભરી રજની બની સવિતા !

છે નિસર્ગનો ખેલ બહુ જ રંગીન,

તેના જ શમણાંમાં સંગીન થઈ જાઉં !

તું પણ તો એની જ માટીનો અંશ,

કહે તો ! તૂજ કાજે 'સ્વપ્નીલ' કેમ ન થાઉં !