వసంతానికోక ఉత్తరం

తెగిపడిన కాలంలో పారేసుకున్న జ్ఞాపకాల గుర్తులలో.....

తియ్యని మధురిమలా తట్టిలేపిన జత కోయిల.....

తరచి చూస్తే..... తెలియని కంటి చెమ్మ....

అల్లుకున్న ఆశల వలయంలో మెల్లగా ఉబికిందా....

కరగని ఒక బండ గుండెకై పరిగెట్టిందా....

తొలిపొద్దుల ఆ అడుగుల వేగం తప్పిపోయిందా....

తెలియని సందిగ్ధంలో తనలోతానే తిరుగుతూ అలసిపోయిందా...

వినిపించని ఆ మాటలకోసం ఎడబాటుకు బానిసైతే...

కలత పడిన మల్లెల హృదయం మూగబోయిందా......

విరిసిన రంగుల కలలు వెలసిపోయి విరిగిపోతే......

చెదిరిన నీడను చూసి వైరాగ్యపు గేయాలతో......

తలుపు తెరవని వసంతానికి రాసిందోక ఉత్తరం