నా వాకిట్లో రాతిరి
నా వాకిట్లో రాతిరి
నిశ్శబ్దాన్ని మోసుకుంటూ
తెగిన ఉసుర్ల రెక్కల పైన గాలి వీచింది
శీతాంశురేఖ తళుక్కున మెరిసి
నల్లటి మబ్బుల చాటున దాగింది
తెరిచి ఉన్న తలుపులు
ఎన్నడూ మరో మనిషికి స్వాగతం పలకలేదు
కలిసిన మనసుల కోటి తలపులు
కన్నీటి బిందువుల్లో ఆహుతి అవడం మాత్రమే అవి చూశాయి
ఈగ ఒకటి ఎండిన టీ కప్పు మీద కూర్చుంది
ఇక ఎన్నో ఈగలు వస్తాయనుకున్నాను
అవి టీ కప్పు చుట్టూ ముసురుకున్నాయి
అచ్చుం నీ జ్ఞాపకాల్లాగా
నన్ను ముసురుకుంటూ
యవ్వనాన్ని నీరుగారుస్తూ
ఇలా మేలుకొమ్మన్నాయి
అలా బ్రతకమన్నాయి
మరో పగలు ఉంది
అదే ధైర్యం
కానీ మళ్లీ నా వాకిట్లోకి రాత్రి వస్తుంది
నిశ్శబ్దపు శబ్దాలను నాకు పరిచయం చేసేందుకు
నా మీద నాకు జాలి కలిగించేందుకు