ଚିରସ୍ଥାୟୀ ପ୍ରଣୟର ବର୍ଣ୍ଣ

ଏହି ହୃଦୟରେ ସର୍ବଦା ବିଦ୍ୟମାନ ରୁହେ ପ୍ରଣୟ,

ଅଜଣା ଯେ ମନ କେବେ ନେବ ପ୍ରେମର ନିର୍ଣ୍ଣୟ,

ଏ ଅଦ୍ଭୁତ ଅନୁଭୂତିର ନାହିଁ କୌଣସି କ୍ରୟ ବିକ୍ରୟ,

ଜୀବନ ଯୌବନରେ ଯିଏ ଆଣି ଦିଏ ଅଭିନବ ଲୟ |୧|

ଅନଙ୍ଗ ପ୍ରେମର ଅଛି କେତେ ଯେ ରୂପ ରଙ୍ଗ,

ଚିତ୍ତରେ ସୃଜନ କରେ କେତେ ନୂତନ ସୁରଙ୍ଗ,

ହର୍ଷରେ ଯୁଗଳ-ପ୍ରେମୀ ପାଆନ୍ତି ଆନନ୍ଦ ତରଙ୍ଗ,

ପ୍ରେମିକା ସ୍ୱରରୁ ପ୍ରେମିକ ମାନେ ପକାଏ ସାରଙ୍ଗ |୨|

ଏହି ବିଶାଳ ଦୁନିଆ ଏକ ରଙ୍ଗବେରଙ୍ଗ ରଙ୍ଗାଳୟ,

ବଳିଦାନ ଅସଚେତନରେ କରେ ପ୍ରଣୟରେ ନିଳୟ,

ଯେମିତି କୃଷ୍ଣପ୍ରେୟସୀ ରାଧାଙ୍କ ମନ ଯେ ଦେବାଳୟ,

ଦୂର ରହି କରିଲେ ନିଜ ମନକୁ କହ୍ନେଇଙ୍କ ପ୍ରେମାଳୟ |୨|

ମୁରଲୀଧରଙ୍କର ସ୍ମୃତି ହେଲା ପୂର୍ଣ୍ଣଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର କିରଣ,

ଶ୍ୟାମା ସ୍ମରଣ କରନ୍ତି ମାଧବଙ୍କର ସୁମଧୁର ସମ୍ଭାଷଣ,

ପୁନଃ ସନ୍ଦର୍ଶନ କେବେ ହେବ ପୀତାମ୍ବରଙ୍କ ପଦ୍ମଚରଣ,

ଅସାଧ୍ୟ ଏହି ଶାଶ୍ୱତ ବସନ୍ତରାସ ପ୍ରେମରାସର ବିବରଣ|୩|

ବୃନ୍ଦାବନର ବଂଶୀଧର ହେଲେ ରାଧିକାଙ୍କର ସଂସାର,

ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ସାମୀପ୍ୟ ସହ ସୁନ୍ଦର ଲାଗେ ଯମୁନା ତୀର,

ତାଙ୍କର ରାସଲୀଳା ହେଲା ଅନୁରାଗର ଚିରସ୍ଥାୟୀ ସାର, 

ପ୍ରଣୟର ଏହି ବର୍ଣ୍ଣକୁ ନିତ୍ୟେ କରୁଛନ୍ତି ଜଗତରେ ପ୍ରସାର |୪|