ତୁମ ବିରହ

ତୁମ ସହ କରି ହେବନି କଳହ,

ସହି ପାରିବି ନାହିଁ ତୁମ ବିରହ,

ଅକାଟ୍ୟ ତୁମ ଅନୁପମ ବିମୋହ,

ତୁମ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ବିନା ମୁଁ ଯେ ନିସ୍ପୃହ |୧|

ଇହଲୋକରେ ତୁମେ ହିଁ ଦେଉଛ ଉତ୍ସାହ,

ତୁମେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହେଲେ ଜୀବନ ଯେ ନିରୀହ,

ମୋ ମେଧାଶକ୍ତି ମାନସର ହୋଇ ଯିବ ଦାହ,

ତେଣୁ ତୁମକୁ ଦେଖିବାର ବାଞ୍ଛା ରଖୁଛି ପ୍ରତ୍ୟହ |୨|

ଦିନକୁଦିନ ସମୟର ହେଲାଣି ପ୍ରବାହ,

ଦିନକୁଦିନ ବଢ଼ିଲାଣି ତୁମ ପ୍ରତି ମୋହ,

ଅନୁରାଗ ଦେଇ ତୁମେ କରିଛ ଅନୁଗ୍ରହ,

ବେଦନା ମିଳିବ ହେବ ଯଦି ତୁମ ବିରହ |୩|