ସ୍ବାଧୀନ ଦେଶରେ ଖଟନ୍ତି ଗୋତି

 ସ୍ବାଧୀନ ଦେଶରେ ଆଜିବି ମଣିଷ

ଖଟୁଛି ଗୋତି

ଭିଟାମାଟି ଛାଡି ବିଦେଶକୁ ଯାଏ

ଦାଦନ ଖଟି ।

ଗରିବୀ ଗଞ୍ଜଣା ସହି ନପାରି ସେ

ଯାଆନ୍ତି ଦୂରେ

ଭାଗ୍ୟ କାଳେ ତାଙ୍କୁ ଭରଷା ହୋଇବ

ଏଇ ଆଶାରେ ।

କୁଆଡେ ଯାଆନ୍ତି କେମିତି ରୁହନ୍ତି

ବୁଝେନା କେହି

ଶୁଖିଲା ପେଟରେ ଖଟନ୍ତି ନିଇତି

ରକତ ଦେଇ ।

ଖଟଣି ଯେତିକି ମିଳେନାହିଁ ତାଙ୍କୁ

ସେତିକି ମୂଲ

ରୋଗବାଧି ହେଲେ ଓଷଦ ମିଳେନି

କି କଲବଲ ।

ଫେରିବା କଥାତ ଭାବିଲା ବେଳକୁ

ପାଏନି ଆଖି

ଫେରି ନପାରି କା ପ୍ରବାସେ ଉଡଇ

ପରାଣ ପକ୍ଷୀ ।

ଅନାଥ ହୁଅନ୍ତି ପିଲା ପରିବାର

ହରାଇ ରାହା

ଦୀନଦୁଖୀଙ୍କୁ ବା କିଏସେ କାହିଁକି

ହୋଇବ ସାହା ।

ତଥାପି ଗରବେ କହୁଅଛୁ ଆମେ

ସ୍ବାଧୀନ ବୋଲି

ସ୍ବାଧୀନ ଦେଶରେ ପରାଧୀନଙ୍କୁ ତ

ଯାଉଛୁ ଭୁଲି ।