ଆମେ ହିଁ ତ ତାଙ୍କ ସାହା

ତୁମ ମୋ ଭିତରେ ନାହିଁ ଭେଦା ଭେଦ

ଯିଏ କୃଷ୍ଣ ସିଏ ଯୀଶୁ ,

ଜଗତ କଲ୍ୟାଣେ ଅବତାର ନେଇ

ଜନମନ୍ତି ହୋଇ ଶିଶୁ ।

ଲକ୍ଷ୍ୟ ଆମ ସେଇ ଏକ ;

ବାରବାର ଆମେ ଧର୍ମରକ୍ଷା ଲାଗି

ଭୋଗନ୍ତି ଅଶେଷ ଦୁଃଖ ।

ନିଜେ ଜଳି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଲୋକ ଦିଅନ୍ତି

ନ ରଖି ଆପଣା ସ୍ୱାର୍ଥ ,

ପବନ ସବୁରି ଶ୍ଵାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସରେ

ଚଳୁଅଛି ଅବିରତ ।

ଗଛ-ଲତା ନଦ-ନଦୀ ;

ପାଳନ କରନ୍ତି ଆପଣା ଧରମ

ନୁହଁନ୍ତି ସେ ପ୍ରତିବାଦୀ ।

ଏ ସୃଷ୍ଟି ଆମର ଆମେ ଏ ସୃଷ୍ଟିର

ତା' କଲ୍ୟାଣ ଲାଗି ଆପେ ,

ଅବତରିବାକୁ ପଡ଼େ ବାରବାର

ସଂସାରରେ ନାନା ରୂପେ ।

ଆମେ ହିଁ ତ ତାଙ୍କ ସାହା ;

କରି ଚାଲିଥିବା ଆପଣା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

କହୁପଛେ ଯିଏ ଯାହା ।।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ ।