ଛୋଟ ସେବାଟିଏ

ହୃଦୟ ଅଟଇ ମହାନ,

       ଧନ ଧାନ୍ୟ ଅଭାବ:

ମନବି ଅଟଇ ମହାନ,

       କିଏ ସାହସ ଦେବ::

ମହତ ହେବାକୁ ସବୁରି,

       ମନେ ଆସଇ ଚିନ୍ତା:

ବଡ଼ନ ପାରିଲେ ସକଳେ,

       ଛୋଟ କରି ପାରନ୍ତା::

ଖୋଲି ପରିବାନି ଆଶ୍ରମ,

         ନାହିଁ ଧନ ସମ୍ବଳ:

ଦେଇ ପାରିବାତ ଭୋଜନ,

         ସ୍ୱାନ ବିହଙ୍ଗ କୂଳ::

ଘରେ ନଷ୍ଟହୁଏ ଦୈନିକ,

       ଢେର ସାରା ଭୋଜନ:

ଫିଙ୍ଗି ଦେଇଥାନ୍ତି ଖାଦ୍ୟକୁ,

         ଖତ ଗଦାରେ ଜନ::

ନଫିଙ୍ଗି ଖାଦ୍ୟକୁ ବନ୍ଧୁହେ,

         ଦିଅ ସ୍ୱାନ ବିହଙ୍ଗେ:

ଖୋଇ ଥିଲେସିନା ପାଇବେ,

         ଚିନ୍ତ ମାନବ ଢଙ୍ଗେ::

ମିଷ୍ଟାନ୍ନ ଭଣ୍ଡାରେ ବଳକା,

         ଖାଦ୍ୟ ସାଧୁ ନଫିଙ୍ଗ:

ବାସିଖାଦ୍ୟ ସିନା ହଜମ,

         କରି ପାରେ ବିହଙ୍ଗ::

ଧନ ଅଛି ବୋଲି ଚଳୁଛ:

        ରୋଜ ଗାଡି ମଟରେ:

ପଥରେ ପଥିକ ଦେଖିଲେ,

          ନିୟ ନିଜ ସାଥିରେ::

ନିଃସହାୟ ଦେଖି କରହେ,

         ବନ୍ଧୁ ସାହାଯ୍ୟ ଥରେ:

ରୋଗୀ ସେବା କରି ନିଜକୁ,

          ଧନ୍ୟ କର ମଞ୍ଚରେ::

ଦୁଖୀ ରଙ୍କି ଦାନେ ସୁଯୋଗ,

          ପାଇ ଆଡ଼ ନକର:

ଆଜି ସୁଖେ ଅଛ ବନ୍ଧୁହେ,

          କାଲି ନୁଁହ କାହାର::

ରକ୍ତ ଦାନଠାରୁ ମହତ,

           କର୍ମ ଜଗତେ ନାହିଁ:

ଛୋଟ ସେବାଟିଏ କରିଲେ,

          ବଡ଼ ହେବରେ ତହିଁ::

ଉଚ୍ଚ ଆସନରେ ବସିଣ,

           ଭାବ ସବୁ ସମାନ:

ଦେଖିଥିଲେ ସର୍ବେ ସମାନ,

           ଥୁଆ ସଦା ଆସନ::

ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ସଦା ମନରୁ,

          ତ୍ୟାଗ କରିହେ ଚାଲ:

ତେବେ ସିନା କୃପା କରିବେ,

           ପ୍ରଭୁ ରଖିବେ ଭଲ::

***(ମହେଶ୍ୱର ସାହୁ)*****

ଗୋପୀବିନ୍ଧା, ବ୍ରାହ୍ମଣ ଗାଁ,

ବାଲେଶ୍ୱର (ଭଦ୍ରକ)