घे जरा विसावा
घे जरा विसावा
जाता जाता थबकुनी थोडासा
पायाशी तुझ्या वाकुनी जरासा
हलकेच गोंजारुनी नवांकुराला
शिंपुनी तव प्रेमजल-ओलावा
खत मायेचा घास भरावा
झाडे ही हसतात
बोलतात आपल्याशी
सुखावेल तोही हसेल तोही
वृक्ष होऊनी बहरेल तोही
फळ फुलांनी डवरेल असाही
पक्षी पाखरे कवेत झुलतीलही
साद सृष्टी संगीत मैफील ही
खुणावेल काही म्हणेल तोही
कधी दुमुन थकुन तुही
जीवन मार्गी खडतर याही
येशील छायेतील नदी काठी
जरा विसावा घे,घे विसावा जरा, घे जरा विसावा !