तो पाऊस

तो पाऊस 

अजूनही मज आठवतो

आठवणीत त्या

डोळा पाणी साठवतो

दुचाकीवरचा प्रवास

मोठ्या आनंदात चालू होता

नव्या संसाराची मजा

वाऱ्याच्या साथीने लुटत होता

वादळ उठले अचानक

सारा आसमंत ढवळून निघाला

खालची माती वर झेपावली

क्षणात मतीच वादळात हरवली

सोसाट्याचा वारा

वरंधार पाऊस

गार गार गारा अंगावर

पुरती फिटली हौस

तशातही ती बिलगली

थोडी ऊब मिळाली

हळूच गालावरती कळी खुलता

थेंबाची धार ओघळली

ती चिकटलेली केसांची बट

ते काळेभोर डोळे

ते नववधूचे यौवन

सारे सारे आजही दिसते

म्हणून 

जेव्हा जेव्हा तो पाऊस आठवतो

तेव्हा तेव्हा आठवण करून देतो

आणि उगाचच रम्य आठवणीत

लीलया मज रमवतो...