കയർ

ഭീരുക്കൾ തേടുന്ന ദിവ്യവസ്തു 

നിരാശയെ കോർക്കുന്ന ചങ്ങല 

ആശ തൻ പാശം വെടിഞ്ഞീടുവാൻ 

മറന്നീടുന്ന മനുജനും ലോകവും 

സ്വപ്‌നങ്ങൾ കല്ക്കണ്ടം പോലെ 

മുന്നോട്ടുനയിക്കുന്ന ദിവ്യാമൃതം 

കൂണുകൾ മുളയ്ക്കും പോകും 

പിടിതരാത്ത പ്രഹേളികയായി 

ജീവിതം മിഠായിയായി മാറുന്നു 

വാങ്ങിയ കയർ തിരിച്ചു നൽകി 

നിരാശ ഒരുപിടി ചാരമായി 

അത് പുണ്യ നദിയിൽ ഒഴുക്കി