Library
Profile
ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରେମ
ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରେମ
କିଛି ଦିନ ପୁର୍ବରୁ ଟି ଭି ସମ୍ବାଦରୁ ମହିଳାଙ୍କ ପାଇଁ ହେଉଥିବା ସ୍ୱତ୍ରଂତ ଉପସ୍ଥାପନା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ଉପଭୋଗ କରିସାରିଲା ପରେ ଅବକାଶ ବାବୁ ସ୍ଥିରକଲେ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ମହିଳା ଦିବସରେ ନିଜ ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ସର୍ପ୍ରାଇଜ୍ ଦେବେ । ଏବଂ ପୁରା ଗୋଟିଏ ଦିନ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବେ । ଘରେ ଦୁହେଁ କର୍ମଜିବୀ । ଦୁହିଙ୍କ ବିଭାଗ ଏକ ହେଲେ ମଧ୍ୟ କର୍ମସ୍ଥଳୀ ଭିନ୍ନ ।
ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେହି ଦିବସ ଉପସ୍ଥିତ ହେଲା । ଅବକାଶ ବାବୁ ସକାଳର ସମ୍ବାଦ ପତ୍ର ପଢୁ ପଢୁ ସହଧର୍ମିଣୀଙ୍କ ଯିବା ସମୟ ହୋଇଗଲା । ନିଜର ସମସ୍ତ କାମ ସାରି ବାବୁଙ୍କୁ କିଛି ନ କହି ନ ଚାହିଁ ସାଢେ ସାତରେ ଚାଲିଗଲେ । ଯାହା ହାତଧରିବା ଦିନଠୁଁ ଏପରି କେବେ ଘଟି ନଥିଲା । ବାବୁଙ୍କୁ ଖୁବ୍ କଷ୍ଟ ଦେଲା, ହେଲେ ସେ ବା ଆଉ କଅଣ କରିଥାନ୍ତେ ? ସେ ନିଜେ ନିଜର କାମ ସାରି ବାହାର ଫାଟକରେ ତାଲା ଦେଇ ଅଫିସ ଚାଲିଗଲେ ।
ଅଫିସ କାମରେ ବାବୁଙ୍କ ଆଦୋୖ ମନ ଲାଗିଲା ନାହିଁ । ସେ ସ୍ଥିର କରିଥିଲେ ଆଜିର ଦିନଟିକୁ ପତ୍ନୀଙ୍କ ପାଇଁ ଦେବେ ହେଲେ ହେଲା କ'ଣ ? ସମୟ ଦେଖିଲେ ସାଢେ ବାଆର ବାଜିଗଲା । ପତ୍ନୀ ଏବେ ଆସିଯାଇଥିବେ ଭାବି କାଳ ବିଳମ୍ବ ନ କରି ମଧ୍ୟାହ୍ନର ଉଦ୍ଉଦିଆ ଖରାଟାରେ ଘରକୁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲେ । ରାସ୍ତାରୁ କୋନ୍ ଵାଲା ଆଇସକ୍ରିମ୍ କିଣିଲେ ଭାବିଲେ ଏକାଠି ବସିବେ, ଖୁସି ବଣ୍ଟିବେ ।
ଅବକାଶ ବାବୁ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ଦେଖିଲେ ଫାଟକରେ ତାଲା ଅଦ୍ୟାବଧି ଝୁଲୁଚି । "ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ, ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଫେରି ନାହାନ୍ତି । ଭଲ କଥା, ଆଇସକ୍ରିମ୍ ଟିକୁ ଫ୍ରିଡଜ୍ ରେ ରଖିଦେବି ଯେ ସେ ଆସି ଖୋଲିଲା ବେଳକୁ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସର୍ପ୍ରାଇଜ୍ ହେବ" ।
ବାବୁ ପୋଷାକ ଉତାରି ଚୋୖକି ଉପରେ ବସି ଟି ଭି ଖୋଲିଲେ । ଟି ଭି ରେ ମହିଳା ଦିବସୀୟ ଆଲୋଚନା ଚାଲିଥାଏ । ଏପଟେ କାନ୍ଥରେ ଘଣ୍ଟାଟି ଟିକଲ କରି ଟିକ୍ ଟିକ୍ କରୁଥାଏ । ସକାଳର ଖବର କାଗଜ , ଟି ଭି ଘରେ ବାହାରେ ସମାଜରେ ସେମାନେ ତୁଲାଉ ଥିବା ଗୁରୁ ଦାୟୀତ୍ୱ ପ୍ରଭୁତି କୁ ପ୍ରସଂଶା କରୁଥିଲା ବେଳେ ଏଯାବାତ୍ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀଙ୍କ ଦେଖା ନାହିଁ କି ଫୋନ୍ ନାହି ।
କଅଣ ହେଲା ତାଙ୍କର । ଚୋୖକି ଉପରୁ ଉଠିଲେ । ଟି ଭି କୁ ବନ୍ଦ କଲେ । ଘର ସାରା ଖୋଜିବସିଲେ, କାଳେ କୋଉଠି ଲେଖା ଛାଡ଼ି ଯାଇଥିବେ । ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ପାଇଲେ ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ଷ୍ଟାଣ୍ଡରେ ତାଙ୍କ ମୋବାଇଲକୁ ଛାଡ଼ି ଯାଇଛନ୍ତି । ଯାହାକୁ ଦଣ୍ଡେ ଛାଡ଼ି ରହି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ , ଆଜି ସେହି ମାନଙ୍କଠୁଁ ଦୂରେଇ ରହିଛନ୍ତି କିପରି ? ଭ
ାଳି ଅଧର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ । ସେ ହାତ ଧରିବାର ବାଆର ବର୍ଷ ଭିତରେ କେବେ ଏପରି କରି ନାହାନ୍ତି ।
ଅଲଗୁଣୀର ଶାଢ଼ୀକୁ ଗଣିଲେ । କର୍ମ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ପିନ୍ଧି ଯାଇଥିବା ଶାଢ଼ୀରେ ସେ ଫେରି ନାହାନ୍ତି । ବୋଧେ ସେଠାରେ କାମ ବଢ଼ି ଯାଇଛି । ତା ନ ହେଲେ ଏତେ ବିଳମ୍ବ ହୁଅନ୍ତା ନାହିଁ । ତାଙ୍କ ସହକର୍ମୀଙ୍କୁ ଫୋନ୍ କରିବା ଭଲହେବ ଭାବିଲେ । ହେଲେ, କଅଣ ବୋଲି ପଚାରିବେ ? କଥା ଦାଣ୍ଡରେ ପଡ଼ି ହାଟରେ ଗଡିବ ନାହିଁ ତ ? ପତ୍ନୀ ସେଠାରେ ଅଛନ୍ତି ବୋଲି ମାନେ କଣ ? ବେଳ ତିନି ପ୍ରହର ହେଲାଣି । ଏହି ସମୟରେ ନିଶ୍ଚୟ ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜ ଘରେ ବିଶ୍ରାମ କରୁଥିବେ । ଏପରି ଗୁରୁମୁରୁ ହୋଇ ବାବୁ ନିଜର ରାଗ ବଢ଼ାଇ ଦେଲେ ।
ଏକା ଘରେ ବାବୁଙ୍କୁ ବସାଇ ଉଠାଇ ଦେଲା ନାହିଁ । ହଠାତ୍ ତାଙ୍କ ମନକୁ ଗତ କାଲିର କଥା ମନେ ପଡ଼ିଗଲା । ଦୁହେଁ ହାଲକା ରେ କଥା କଟାକଟି ଏବଂ ମୁହଁ ଫୁଲାଫୁଲି ହୋଇଥିଲେ । ଆଉ ଆଜି ..... । ନା ନା । ଏପରି କିଛି ହୋଇନଥିବ । ରାଗ ମନକୁ ବୁଝାଇ ଅପରାହଣ ଚାରିଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ସ୍ଥିର କଲେ ।
ବାବୁଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ସମୟ ଗଡ଼ି ଆଉ ଏକ ଘଣ୍ଟାରୁ ଅଧିକା ହେଲା । ଧର୍ମପତ୍ନୀ ନିଜ ମହିଳା ସାଙ୍ଗଙ୍କ ଗହଣରୁ ପରସ୍ପରକୁ ବାୟ କରି ଘରକୁ ଫେରିଲେ । ବାବୁଙ୍କ ସବୁ ଶଙ୍କା ଦୂର ହେଲା ,ହେଲେ ଦୁହେଁ କଥାବାର୍ତ୍ତା ଆଦୋୖ ହେଲେ ନାହିଁ । ବାବୁ ଚାହା ମାଗିଲେ ନାହିଁ କି ବାହାରକୁ ବୁଲି ଗଲେ ନାହିଁ । ସେମିତି ଚୋୖକି ଉପରେ ବସି ରହିଲେ । ପତ୍ନୀ ଅଗତ୍ୟା
ରାତି ନଅଟା ବାଜିଲା । ବାବୁ ଟି ଭି ରୁ ସମ୍ବାଦ ଖୋଲିଲେ । ପୁଣି ସେହି ଚର୍ଚ୍ଚା । ମହିଳାଙ୍କ ପ୍ରସଂଶାରେ ମୁଖରିତ । ଏପଟେ ବାବୁ ରାଗ ଜର୍ଜରିତ । ଆଜି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବନ୍ଦ କରିଦେଲେ ହେବନି । ଏପରି ନିଜକୁ ବୁଝାଇ ଅନିଚ୍ଛା ସତ୍ୱେ ସମ୍ବାଦ ସରିଲା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମାଡ଼ିମକଚି ବସି ରହିଲେ ।
ସମ୍ବାଦ ସରିଲା ।ଧର୍ମପତ୍ନୀ ସବୁ କାମ ସାରି ଆସି ପଚାରିଲେ , "ଖାଇବା ଆଣିବି " ? ବାବୁ ହୁଁ' କରି ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରିଲେ । ଟି ଭି ସମ୍ମୁଖରେ ଖାଇବା ପରସା ଗଲା । ପତ୍ନୀଙ୍କ ଏତିକି କଥାରେ ବାବୁଙ୍କ ରାଗ ସହ ଦିନଯାକର ଦୁଃସମୟ କୁଆଡେ ଉଭେଇଗଲା ସତ, ମନଟା ଖାଲି କରଣ ଖୋଜି ଘାଣ୍ଟି ଚକଟି ହେଉଥିଲା । ପତ୍ନୀ ଜଣକ ଖାଇବା ପରେ ଫ୍ରିଡ୍ଜରୁ ନରମ ଆଇସକ୍ରିମ ବାହାରକରି ଆଣିଲେ । ବାବୁ ତାକୁ ହାତରେ ଧରି ଭାବିଲେ, ରାତିର ବତୀ ଲିଭିଲେ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଭିଡି ଧରି ନୂତନ ସୂର୍ଯୋଦୟର ଅପେକ୍ଷା କରିବେ ନା ଆସନ୍ତା ବାକି ଜୀବନ ଜୀଇଁବା ପାଇଁ ନୂଆ ନାଆଟି ବାଛିବେ ?
