ଯଶୋଧାରା ମାଗେ ନ୍ୟାୟ

ନିରବରେ ଯଶୋଧାରା ଅନ୍ତଃସ୍ୱର

            ପ୍ରଶ୍ନ କରେ ବାରମ୍ବାର ,

ଛାତି ତଳୁ ଉଠିଥିଲା ଘୂର୍ଣ୍ଣିଝଡ଼

            ଏହି କଣ ମୋକ୍ଷ ଦ୍ଵାର ??।।

କୁହ ହେ ଗୌତମ ! ଚାଲିଗଲ ତୁମେ

           ହସ୍ତେ ଭିକ୍ଷା ଥାଳ ଧରି ,

ଛାଡ଼ିଗଲ ପଛେ ବୃଦ୍ଧ ପିତା ମାତା

            ପତ୍ନୀ , ପୁତ୍ର ପର କରି ।।

ବିଦଗ୍ଧ ଯୌବନ ବିଳପେ ହୃଦୟେ

           ବିରହ ବେଦନା ଭରି ,

ଅଶ୍ରୁକୁ ନିଗାଡି ବଞ୍ଚିଥିଲେ ଯାହା

            ହୃଦୟକୁ ଭାଗ କରି ।।

ନାରୀ ହୃଦ ତଳ ପ୍ରୀତିର କାମନା

          ତୁମେ କି ଗୌତମ ଜାଣ ?,

ତୁମ ଜୀବନର ଅବବାହିକାରେ

          ଗୋପା ବା ' ପାଇଲା କଣ ??।।

ତୁମେ ଚାଲିଗଲ ନିର୍ବାଣ ପଥରେ

           ସଂସାର ବୈରାଗୀ ସାଜି ,

ଏହି କଣ ଥିଲା ବୈବାହିକ ମନ୍ତ୍ର 

           ତୁମ ଯିବା ପଥ ହେଜି ।।

ତୁମେ କି ଜାଣିବ ନାରୀ ହୃଦ ତଳ

          ଗୋପନ ମନର କଥା ,

କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ବନ୍ଧା  ଅବଳା ନାରୀର

           ଯନ୍ତ୍ରଣା ମନର ବ୍ୟଥା ।।

ଭଗବାନ ସିନା ସାଜିଥିଲ ତୁମେ

           ସିଦ୍ଧାର୍ଥରୁ ବୁଦ୍ଧ ସାଜି ,

କି ଉତ୍ତର ଦେବ କୁହ ହେ ଗୌତମ

           ଅବଳା ଗୋପାକୁ ଆଜି ।।

କେଉଁ ପୁତ୍ର ଧର୍ମ ସ୍ମରଣ କରିଲ 

           ବୃଦ୍ଧ ପିତା ମାତାଙ୍କର ?

କେଉଁ ପିତା ଧର୍ମ ପାଳନ କରିଲ

            କଅଁଳ ଶିଶୁ ପୁତ୍ରର ??

କି 'ଉତ୍ତର ଦେବ ଅବୁଝା ଶିଶୁକୁ

             କିଏ ଅବା ପିତା ତାର ?,

କି' ଲାଭ ପାଇଲା ଗୋପା ଓ ରାହୁଳ

            ପ୍ରଶ୍ନ କରେ ବାରମ୍ବାର ।।

କି ' ଉତ୍ତର ଦେବ ସାରା ସଂସାରକୁ

            ମାନବିକତାର ସ୍ୱର ,

ବୃଦ୍ଧ କାଳେ ଛାଡ଼ି ଯାଏ ଯେଉଁ ପୁତ୍ର

            ଦେଇ ଶତ ଲୁହ ଧାର ।।

କୁହ ହେ ! ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଧର୍ମ ସାକ୍ଷୀ ରଖି

            ଏହାକି ନିର୍ବାଣ ପଥ ?,

ଯଶୋଧାରା ଲୁହ ଶହେ ପ୍ରଶ୍ନ କରେ

           ଏହି କଣ ମୋକ୍ଷ ପଥ ??।।

ବିରହ ବେଦନା ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା

             ଚିରଦିନ ଅସ୍ତମିତ ,

ଦୁଃଖର ବିନାଶ ମହାମନ୍ତ୍ର ତୁମ

           ମାର୍ମିକ କେତେ କୁହତ ??।।

ଭିକ୍ଷା ଥାଳ ଧରି ଚାଲିଗଲ ତୁମେ

            ଟାଣି ଲକ୍ଷ୍ମଣର ଗାର ,

ଯଶୋଧାରା ମାଗେ ଶତଧା ପ୍ରଶ୍ନର

            ଗୌତମ ଦିଅ ଉତ୍ତର  ।।

ଶୁଣ ହେ ସନ୍ୟାସୀ ଯେଉଁ ଧର୍ମ ପାଇଁ

            ସଦା  ହାହାକାରମୟ ,

ଧର୍ମର ଦୁଆରେ ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ 

            ଯଶୋଧାରା ମାଗେ ନ୍ୟାୟ ।।