ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଦିନରାତି

ପହିଲି ପ୍ରେମକୁ ସଜାଡିଥିଲି ମୁଁ

                   ନୀଡଟିଏ ବାନ୍ଧିବାକୁ ,

ଧୋକାଦେଇ ସିଏ ଚାଲିଗଲା ମୋତେ 

                    ଭୁଲିଗଲା ଫେରିବାକୁ !

ଜୋଛନା ଟିକେ ମୁଁ ମାଗିଛି ଜହ୍ନକୁ

                 ଜହ୍ନ ତ ଦୂରେଇ ଯାଏ ,

ସକାଳକୁ ମୁଁ ଯେ ଆତ୍ମୀୟତା ମାଗେ 

                  କାହିଁ ସିଏ ହଜିଯାଏ ?

ରାତିକୁ ମାଗିଲି ପ୍ରିତୀ ପ୍ରଣୟଟେ 

                 ଅସାମାଜିକ ମୋତେ କଲା ,

ଜୀବନକୁ ମାଗେ ଶାନ୍ତିର ଛିଟାଟେ

                କାହିଁ ସେ ଦୂରେଇ ଗଲା?

ପ୍ରେମିକାକୁ ମାଗେ ପ୍ରେମର ପରଶ

              ବେସରମ ବୋଲି କହେ !

ଅନ୍ଧାରକୁ ମାଗେ ଶାନ୍ତିର ଛିଟାଟେ,

              କାହିଁ ସେ ଦୂରେଇ ଯାଏ?