ଅପ୍ରାପ୍ତି

ଜହ୍ନକୁ ମାଗିଲି ଜୋଛନା ଟିକିଏ 

ଦେବାପାଇଁ ମନାକଲା ,

ପ୍ରିୟାକୁ ମାଗିଲି ପ୍ରୀତିର ପରଶ 

କାହିଁ ସେ ଦୂରେଇ ଗଲା ?

ସୁଖକୁ ମାଗିଲି ଟିକି ପରଶଟେ 

ପାଖକୁ ଆସିଲା ନାହିଁ,

ଜୀବନକୁ ମାଗେ ଶାନ୍ତିର ଛିଟାଟେ 

ଚାଲିଯାଏ ସେ ଦୂରେଇ ।

ଅନ୍ଧାରକୁ ମାଗେ ଆଲୁଅ ଟୋପାଏ 

କାହିଁ ସେ ଦୂରେଇ ଯାଏ ?

ଦୂରେ ବହୁଦୂରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ସଂସାରରେ 

କାୟାକୁ ସେ ତା ମେଲାଏ ।

ସମୟକୁ ମାଗେ ହଜିଯିବା ପାଇଁ

ତା'ରି ବକ୍ଷ ଦେହରେ ,

ନିଜର ସ୍ରୋତରେ ନିଜେ ହଯିଯାଏ 

ପଛକୁ ନଚାହିଁ ଥରେ !