ଯନ୍ତ୍ରଣା

ସମାଜ ଆଖିରେ ଜୀବନଟା

ଲାଗେ ଯେବେ ଭିତ୍ତିହୀନ

ମିଳେ ନାହିଁ କିଛି ପାଇବାକୁ 

ନିଜର ଆଶା ଓ ସ୍ବପ୍ନ... ‌

ସହଯୋଗ ସହାନୁଭୂତି ନମିଳିଲେ

ଏକୁଟିଆ ରହିବାର ସେ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଭାରି କଷ୍ଟକର ବଂଚିବା ପାଇଁ

ଏ ସମାଜ ଆଖିରେ......!!

କବି ଟିଏ କବିତା ଲେଖେ 

ମାନସିକତା ର ପରିବେଶ କୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି

ଗାଳ୍ପିକ ଗଳ୍ପଟିକୁ ହୃଦୟରୁ 

ଲେଖନୀ ରେ ସମାଜର ରୂପ ଦିଏ

କବି ହୁଅନ୍ତୁ କି ଲେଖକ 

କଲମରୁ ଝରିପଡେ ଶବ୍ଦର ସମୁଦ୍ର

ଯଦି କେବେ ନମିଳେ ଉତ୍ସାହ ଓ ପ୍ରେରଣା

ଯନ୍ତ୍ରଣା ରେ ଭାଙ୍ଗିପଡେ 

ସୁଖିଯାଏ ଲେଖନୀ ର ଚୀରସ୍ରୋତା 

ଶବ୍ଦ ର ସାଗର.....!!

ପରିବାର ଠୁଁ ଦେଶ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ରହୁନାହିଁ କଥା ଓ କାମରେ ତାଳମେଳ 

କହୁଥିବା କଥା ସବୁ ପବନର ବିପରିତ

ସୁଖ ନାହିଁ ଶାନ୍ତି ନାହିଁ 

ସବୁ ତ ସାତ ସ୍ୱପ୍ନ ଏ କୁଣ୍ଠିତ ଜୀବନେ

ମିଥ୍ୟା, ପ୍ରବଂଚନା , ପ୍ରତାରଣା ରେ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ

ଜର୍ଜରିତ ଏ ମଣିଷ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଅହରହ

ବଂଚିବା କୁ କରୁଛି ପ୍ରୟାସ......!!

ମାନବିକତା ର ମୃତ୍ୟୁ ଏଠି

ଲୋଭ ମୋହ ମାୟା ବନ୍ଧନେ

ପାରେ ନାହିଁ ବୁଝି କେହି ଜୀବନ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ

ପାଳୁ ନାହିଁ ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଅହିଂସାର ବ୍ରତ  

ସ୍ବାର୍ଥ ଅହଙ୍କାର ଘୃଣାରେ ମାନୁନାହିଁ ଏ ମଣିଷ ବୟବୃଦ୍ଧ ପିତାମାତା ପାଆନ୍ତି ଯନ୍ତ୍ରଣା 

ବୟସର ଅପରାହ୍ନେ......!!

 

ସତେ କି ଏ ଯନ୍ତ୍ରଣା 

ଶବ୍ଦ ଭେଦୀ ବାଣ ପରି

ଭେଦୀ ଚାଲିଛି ମଣିଷର କୋମଳ ହୃଦୟେ

ମାନସିକତା ର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଲେ ବୋଧେ

ଦୁରେଇ ଯିବ ମଣିଷ ମନରୁ ....

ଉପସମ ହେବ ଯନ୍ତ୍ରଣା ର ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ

ନିମିଷକ ମଧ୍ୟରେ....!!