ଯେବେ ବର୍ଷା ଆସେ (ଭାଗ :-୨)

ଯେବେ ଆକାଶେ ବରଷା ଆସେ 

        କଳା ବାଦଲ ଆକାଶେ ଦିଶେ ।

ଆସେ ବିଜୁଳି ସେ ଘଡ ଘଡି 

         ଛନକା ଆସେ ଆମକୁ ମାଡି ।

ଆସଇ କେବେ ବାଆ ବତାସ  

           ଘର ଛପର କରଇ ନାଶ ।

ପାଣି କାଦୁଅ ବାଟର ଘାଟ 

        ଜୀବନ ଦେଖେ ଅନେକ ନାଟ ।

ପାଣିରେ ବୁଡ଼େ ଗାଆଁ ପୋଖରୀ 

         ସାଗର ପରି ମାରେ ଲହରୀ ।

ସାପ ଓ ବେଙ୍ଗ ବାହାରେ ଦିଶେ 

        ତେଲୁଣୀ ପୋକ ଘରକୁ ପଶେ ।

ବରଷା ଯେବେ ଯାଇଛି ଛାଡି 

         ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ପିଲାଙ୍କ ରଡ଼ି ।

ଭାସେ ଦାଣ୍ଡରେ କାଗଜ ଡ଼ଙ୍ଗା 

        ପିଲାଙ୍କ ମେଳେ ଦିଶଇ ଦଙ୍ଗା ।

ଝଡି ପୋକଟା ଆସିଲେ ଉଡି 

        ବେଙ୍ଗ ବେଙ୍ଗୁଲି ବସନ୍ତି ମାଡି ।

ବାଦଲ ତଳୁ ଗଲେତ ଚାଲି 

         ସୂରଜ ଦିଏ ଆଲୋକ ଢ଼ାଳି ।

ଇନ୍ଦର ଧନୁ ଆକାଶେ ଦିଶେ 

       ସତରେ ଖୁସି କେତେ ପରଶେ ।

ଧାଏଁ ବାଦଲ ଧାଡିକି ଧାଡି 

         ଛାଇ ଆଲୁଅ ଆସଇ ମାଡି ।

ଧାଇଁଛି ଜହ୍ନ ବାଦଲ ଆଡ଼େ 

         ରଜନୀ ଜହ୍ନ ଖୁସି ଉଜାଡ଼େ ।

ଘନ ବାଦଲ ଯେବେ ଦିଶଇ 

         ଛନକା ମନେ ଆସି ବସଇ ।

ଅମା ଅନ୍ଧାର ଆସଇ ମାଡି 

          ଧରଇ ଲାଗି ଅମାପ ଝଡ଼ି ।

ଆସଇ ଯେବେ ନଈରେ ବଢ଼ି 

        ଭାଙ୍ଗିଲେ ବନ୍ଧ ଦିଏ ଉଜାଡ଼ି ।

ଗାଆଁ ଓ ଗଣ୍ଡା ପାଣିରେ ଭାସେ 

        ଫସଲ ସବୁ ମାଟିରେ ମିସେ ।

ଲୋକଙ୍କ ବଢ଼ି ଯାଏ ଦୁର୍ଦଶା 

      ଜୀବନେ ଲାଗେ ସତେ ନିରାଶା ।

ଲାଗଇ ଯେବେ ବରଷା ଆସେ 

        ଧରିତ୍ରୀ ଆମ ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ।

ବୃକ୍ଷ ଓ ଲତା ସବୁଜ ଦିଶେ 

        ହଜିଲା ଜଳ ପାଖକୁ ଆସେ ।

ଜୀବ ଜନ୍ତୁଙ୍କ ମେଣ୍ଟଇ ତୃଷା 

         ପନି ପରିବା ଫୁଲର ବର୍ଷା ।

ବରଷା କାଳ ମଙ୍ଗଳ କାରି 

          ପ୍ରକୃତି ରଖ ସୁନ୍ଦର କରି ।

ଦେବ ନାହିଁ ସେ କେବେ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା 

        ଜୀବନ ପାଇଁ ଆଶା ଭରଷା ।