ଯୌତୁକ ଜୁଇ
ଯୌତୁକ ଜୁଇ


ମାତୃ ଗର୍ଭରୁ ଜନ୍ମ ହେଲି ଯେବେ
କାନ୍ଦୁଥିଲି କୁଆଁ କୁଆଁ
ସେତେବେଳେ ବାପା କହିଥିବେ ମୋତେ
କାନ୍ଦନା ଲୋ ମୋର ମାଁ ।
କୁନି ଥିଲି ଯେବେ ଧୂଳି ଖେଳୁଥିଲି
ହେଉଥିଲି କେତେ ଦୁଷ୍ଟ
ତଥାପି ମୋର ବାପା, ମୋର ମାଁ ମୋ ' ମନରେ
ଦେଇ ନ ଥିଲେ କଷ୍ଟ ।
ପିଲା ଥିଲା ବେଳେ ମାଁ ପାଖରେ ମୋର
କରୁଥିଲି କେତେ ଅଳି
ପାଦକୁ କଚାଡି କାନ୍ଦୁଥିଲି
ଜହ୍ନ ମାମୁଁ ଆଣିଦିଅ ବୋଲି ।
ଗପ ଗୀତରେ ମୁଁ ମଜ୍ଜି ଯାଉଥିଲି
ଅଜା ଆଈ ପାଖରେ ଥାଇ
ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ କହି ବୁଲୁଥିଲି
ମୋର ସାଥିରେ ଅଛି ମୋର ଭାଇ ।
<
p>
ପ୍ରସ୍ତାବ ଆସିଲା ବାହାଘର ପାଇଁ
କରିଦେଲେ ମୋତେ ବାହା
ମୋର ଲୁହ ଦେଖି ସଭିଏଁ କାନ୍ଦିଲେ
କାନ୍ଦିଥିଲା ମୋର ଗାଁ।
ଜୀବନରେ କେବେ ମୁଁ ଭାବି ନ ଥିଲି
ଶାଶୁଘର ଏମିତିକା
କବାଟ କୋଣରେ କାନ୍ଦି ମୁଁ ବସିଲି
ନିଜକୁ ଭାବିଲି ଏକା ।
ଯୌତୁକ ପାଇଁ କେତେ ଯେ ମୁଁ ସେଇଠି
ଖାଇଲି ବେତ ପାହାର
ଭାତ , ଡ଼ାଲି ମୋ' ପାଇଁ ସପନ ହେଲା
ମାଡ଼ ହିଁ ହେଲା ଆହାର ।
ସଭିଙ୍କୁ ମୁଁ ସେଇଠି ବିକଳେ ଡାକିଲି
କାନ୍ଦିଲି ଧରିକି ରାହା
ଯୌତୁକ ଜୁଇ ରେ ଜଳୁଥିଲି ମୁହିଁ
କେହି ହେଲେ ନାହିଁ ସାହା ।