ଯୌବନ

ଧନ ଯଉବନ କ୍ଷଣ ସ୍ଥାୟୀ ଜାଣ

ଅପସରି ଯାଏ ଆପେ

ସମୟ ଚକ୍ରରେ ସଵୁ ହଜିଯାଏ

ବିଧିର ବିଧାନ କୋପେ ।

ମର୍କଟିବି ହସେ ଯୌବନ ଊଚ୍ଛ୍ଵାସେ

ରମ୍ଭାକି ମେନକା ହେଜି

ଯୌବନ ପ୍ରକୋପ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବିଶେଷ

ସୃଷ୍ଟିର ବିଭବ ରାଜି ।

ସରସ ସୁନ୍ଦର  ସୁଲଭ ଯୌବନ

ଗୌରବରେ ବିମଣ୍ଡିତ

କାମ ଅଗ୍ନି ବହ୍ନି ନିୟନ୍ତ୍ରଣେ ରଖି

ହୁଅ ସର୍ବେ ଆଦର୍ଶୀତ ।

ସଞ୍ଜମତା ମନ୍ତ୍ର କରହେ ପୋଷଣ

ଯୌବନା ବିଭବା ସାଥୀ

ମାନ ସନମାନ ରହିବ ଅକ୍ଷୂର୍ଣ୍ଣ

ସମାଜେ ବଢିବ ଖ୍ଯାତି ।

ନବ ଯଉବନା ସାଜ ଦୃଢମନା

ପ୍ରତାରିତ  ହୁଅ ନାହିଁ

ପ୍ରେମ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ବିରଳ ଯାତନା

ପାରିବନି ତୁମେ ସହି ।

ନିନ୍ଦା ଅପନିନ୍ଦା କଳଙ୍କର ଛିଟା

ଯୌବନର  କଳା ଦାଗ

ସୁନ୍ଦର ଯୌବନ ହରାଇବ ଯଶ

ସମାଜ ବୋଳିବ ରଙ୍ଗ ।

କ୍ଷଣିକ କାମନା କରେ ବାଟବଣା

ଯୌବନର  ଅଭିଳାଷ

ଉଦ୍ଭଟ୍ଟ ପ୍ରେମର ଏଇ ରୂପରେଖ

ମର୍ଯ୍ୟାଦାକୁ କରେ ଧ୍ଵଂସ ।

ପ୍ରେମିକ ପ୍ରେମିକା ସର୍ବ ଜନାଦୃତା

ଯୌବନ ଚରଣାଶ୍ରିତ

ପ୍ରେମ ମନ୍ତ୍ର ପଢି ଖୋଲ ଜ୍ଞାନ ପେଡ଼ି

ସମାଜ ସାଜିବ ମିତ ।