ଯାଜ୍ଞସେନୀର ବିଳାପ

ଆଦ୍ୟ ଠାରୁ ତୁହି ଖେଳିଲୁ

ରାଜନୀତି ର ଖେଳ

ବିଶ୍ଵ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ଅଦିତ୍ୟ

ହୋଇ ରଖିଲୁ ଭାର l

ଅନ୍ୟର ଦୋଷ କୁ ଦେଖିଲୁ

ଆପଣା କୁ ଲୁଚାଇ

କେଅବା ଅଛି ଏ ଜଗତେ

ତୋ ଠୁ ଅଧିକ ବଳି l

ଭାଇ ଭାଇ ମଧ୍ୟେ ଛନ୍ଦିଲୁ

ବଡ଼ କପଟ ପୋଷା

ବଂଶ ନାଶ କରି ଚଳିଲୁ

ଦେଇ ନାନା ତିତିକ୍ଷା l

ପାଶୋରି ଗଲୁତୁ ଶପଥ

କରିଥିଲୁ ତୁ ଦିନେ

ମୋହ ଠାରୁ ବୀର ଅଛିସେ

ଏହି ଧରା ପ୍ରାଙ୍ଗଣେ l

ଦ୍ରୁପଦ କନ୍ୟାକୁ ମଧ୍ୟସ୍ଥି

ତୁ କାହିଁକି କଲୁ

ମନ ପଦ୍ମବନକୁ ତାର

ଅଗ୍ନି ନିକ୍ଷେପ କଲୁ l

ଯଜ୍ଞରୁ ଜାତସେ ବୋଲି ତୁ

କାଷ୍ଠ କଣ୍ଢେଇ କଲୁ

ଆଖିପଲକରେ ତାକୁ ତୁ

ଦିବା ରାତ୍ର ଖେଳିଲୁ l

ଦ୍ରୁପଦ ରାଜାଙ୍କ ଜ୍ବାଇଁ ତୁ

ଯଦି ହେବାର ଇଚ୍ଛା

କିପାଇଁ ଫେରାଇ ଦେଲୁତୁ

ତାଙ୍କ କ୍ଷୁଦ୍ର ପ୍ରତୀକ୍ଷା l

ସ୍ଵୟମ୍ବର କରି ତାକୁ ତୁ

ଯୋଗ୍ୟ ପତୀଟେ ଦେଲୁ

ଗୃହ ପ୍ରବେଶର ମାତ୍ରକେ

ପାଞ୍ଚ ଭାଗତୁ କଲୁ l

ସତ୍ୟ ପରାୟଣ ଯୁଝେଷ୍ଠି

ମାନ ରଖିବା ପାଇଁ

ଆପଣାକୁ ଦେଲା ସମର୍ପି

ପାଞ୍ଚ ଭାଇଙ୍କ ପାଇଁ l

ଏତିକିରେ ମନ ନଅଣ୍ଟେ

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଦେଖିବା ପାଇଁ

କୁରୁସଭା ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ତୁ

ଦେଲୁ ଭାଗ ବସାଇ l

ପ୍ରତି ବିପଦର ପଛରେ

ରହି ଅଛି ତୋ କର

ଉଦ୍ଧାର କେମନ୍ତ କରିବୁ

ସେଥିରେ ତୁ ଶ୍ରୀଧର l

କୁରୁ ବଂଶକୁ ତୁ ନାଶିଲୁ

ମାମୁଁ ଶକୁନି ସଙ୍ଗେ

କେତେ ବୀରକୁ ତୁ ବଧିଲୁ

ତୋର ରାଜନୀତିରେ l

ସବୁ କଷ୍ଟ ଦେଇ ତାକୁ ତୁ

ସଜେଇଲୁ ପାଷାଣି

ସ୍ଵର୍ଗ ଦ୍ୱାର ପଥ ଦେଖାଇ

ନିମ୍ନେ ଦେଲୁତୁ ହାଣି l

ଆଜୀବନ ଯାହା ସଂଗତେ

ଭ୍ରମି କାଟିଲା ଦିନ

ସ୍ଵର୍ଗ ଦ୍ୱାରେ ପୁଣି ସେ ପତୀ

ମୁଖ କଲା ମଳିନ l

ଧରା ପୃଷ୍ଠେ ତୁହି କାହିଁକି

ଏହି ପରୀକ୍ଷା ନେଉ

ଦୁଃଖ ଢାଳିଦେଇ ପଛରୁ

ଧର୍ଯ୍ୟ ଶକ୍ତିତୁ ଦେଉ l

କହିବା ଲୋକ ଙ୍କ ମୁଖକୁ

ତୁହି ସର୍ବଦା ଖୋଲୁ

ସହିବା ଲୋକଙ୍କ ମନକୁ

ପାଷାଣରେ ତଳାଉ l

ସବୁ ଧର୍ଯ୍ୟ ଦେଇ ଯଦିତୁ

ତାକୁ ପୃଷ୍ଠେ ରଖିଛୁ

ପଶ୍ଚରୁ କାହିଁକି ଏମନ୍ତ

ତୁହାଇ ତୁ ମାରୁଛୁ l

ଏ ଅଧମ କିଛି ନଜାଣେ

ରଚିବାକୁ ତୋ ଲୀଳା

ଯେତେ ଦିନ ପୃଷ୍ଠେ ରହିବି

ମୋତେ ଦେ ଯନ୍ତ୍ରଣା l

ଏତିକି ବିନତି କରୁଛି

ପ୍ରଭୁ ତୋ ପାଦ ତଳେ

ଏ ଭବ ସଂସାର ବନ୍ଧନ

ଚ୍ଛିନ୍ନ କର ତୁ ତୀରେ l