କ୍ଷତାକ୍ତ ଏପଥ

କେବେ ତମେ ଦେଖୁଥାଅ

ଫାଙ୍କା ଝରକାରେ

କ୍ଷୁଦ୍ର ପ୍ରତୀକ୍ଷା ଓ

ଅନ୍ତର ତୀତିକ୍ଷା ରେ l

କେବେ ମୋତେ ମନ୍ଥିବାକୁ ହୁଏ

ସେହି ଚାହାଣି ଛଟାର

ନୟନ ବାରିଧି ଓ

Lipstick ରଙ୍ଗରେ l

ବେହିସାବେ ଗଣୁଥାଏ ତବ

ଆସିବା ଦିବସ 

କେବେ ଅପରୂପ 

ଆଉକେବେ ବିଗ୍ରହ ପାର୍ଥିବ l

ପ୍ରକୃତିର ବକ୍ଷେ ଖୋଜେ

ଆଶାର ଅମରା ଟିଏ 

ପୁଣିସେ ଲିଭିଯାଏ 

କ୍ଷଣିକ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ରେ l

ଏ ଜୀବନ ଲାଗେ ମୋତେ

ପିଚୁରାସ୍ତା ବାଲି ଓ

ଧୂଳି ଧୂସରିତ

ଅପୂର୍ବ ସୈକତ ନୈସର୍ଗିକ ଚାଲି l

ଜୀବନେ ମୋ ଧରିନେଲି 

ମଶାଣି ତୁଳସୀର ଫୁଲ

ଯେ କେବେ କାହାର

ହୋଇଛି ନା ହେବ l

ମଶାଣି ପାଉଁଶ ଖାସ୍ ଲାଗେ

ତବ ଠାରୁ ମୋତେ

ଯେମିତି ସେ ଲୋଟିଥାଏ

ଏଧରାର ପୃଷ୍ଠେ l

ବାରମ୍ବାର ଦେଖେ ସେହି

ପ୍ରକୃତିର ବକ୍ଷ

ଯେଉଁଠାରେ ଥାଏ ଖାଲି

ପର୍ବତ ଓ ବୃକ୍ଷ l

ଜୀବନମୋ ମରୁଭୂମି 

ନାହିଁ ଏଠି ଓଟ

ଅଛି ସିନା ଖାଦ୍ୟପେୟ

ନାହିଁ ଝଡ କ୍ଷୟ l

ଉପଲବ୍ଧି କରେନାହିଁ

ସେ ବାରି ରୁଧିର

ଜୀବନ ମୋ କଣ୍ଟକିତ

ପ୍ରକୃତି ଠୁ କ୍ଷୟ l

ଭଙ୍ଗା ନାବେ ବସିଯଦି

ଉଲ୍ଲାସେ ଉନ୍ମାଦେ

ତେବେ ବୃଥା ଖାଲି ବୃଥା

ଏ ଜୀବନ ପ୍ରମାଦେ l

ସୁଖ ଏଠି କଣ୍ଟକିତ

ଧସ୍ତ ଓ ବିଧ୍ବସ୍ତିତ

ଯେପରି ଅଘୋରୀ ବିଭୂତି

ବୋଳିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ l

ଜୀବନର ମାପକାଠି

ହଜାଇ ଚାଲିଛି

ରୋକିବାକୁ ନାହିଁ ଏଠି

ହୃଦୟ ଜଳୁଛି l

ହୃଦୟ ବିଦାରିତ ଦେଖି

ପ୍ରକୃତି ର ଶୋଭା

ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ସାଧିତ ପାଇଁ ବ୍ୟକ୍ତି

ନକରେ କି ଅବା l