ଯାହା ତାହା

ସୁନା କୁ ଘଷିଲେ 

ହଳଦିଆ ଦିଶେ

ଅଙ୍ଗାର ଘଷିଲେ କଳା, 

କଷଟି ପଥର 

କେବେ ଚମକିବ

ନିଇତି ଘଷିଲେ ହୀରା ।

ତପନ କି କେବେ 

ଦିଗ ବଦଳାଏ

ଢାଙ୍କିଲେ ବାଦଲ ସାରା,

ପାହାଡ଼ କି କେବେ

ପାଣିରେ ଭାସିବ

ବର୍ଷଲେ ମୁଷଳ ଧାରା ।

ଅହି କେବେ ଦେବ 

ଅମୃତ ଚୁମ୍ବନ,

କଇଁଆ ଲାଗିବ ମିଠା,

ଦୁଷ୍ଟ ଜନ କେବେ

ସାଧୁବାଦ ଦେବ

ଶୁଣିଲେ ସର୍ବଦା ଗୀତା ।

ନଦୀ ନିର କେବେ

ଓଲଟା ବହିବ

ବାନ୍ଧିଲେ ପଥର ବନ୍ଧ,

କାକ କି କୋକିଳ 

ଗାନ ଶୁଣାଇବ,

ଆଇନା କିଣିବ ଅନ୍ଧ ।

କୃପଣ କି କେବେ

ଘୃତ ପାନ କରି

ବସିବ ଉଡାଯାହାଜ,

ଶୃଗାଳ କି କେବେ

ଫୁଲମାଳ ପିନ୍ଧି

ସାଜିବ ବନର ରାଜ ।

ତଇଳ କି କେବେ 

ପାଣିରେ ମିଶିଵ

ଦୁହେଁ ବସିକି ମଇତ୍ର,

ଗାଡ଼ିଆ କି କେବେ

ଗଙ୍ଗା ହେଇଯିବ

ବାଘଟା ଖାଇବ ପତ୍ର ।

ନିୟତି ନିୟମ

ଗୁଣ ଅବଗୁଣ,

ଖଞ୍ଜିଛି ସଭିଙ୍କ ଠାରେ,

ନିଜ ନିଜ ଧର୍ମ 

ପାଳନ କରନ୍ତି

ଭ୍ରମ ନ ରଖ ଏଥିରେ ।