ଉତ୍ତର ଦାୟିତ୍ୱ

ସୁକୋମଳ ଶିଶୁ ଫୁଲଟିଏ ପରି

ଓଠରୁ ଝରାଏ ହସ

ମନ ମୋହିନିଏ ଦରୋଟି କଥାରେ

ଶିଶୁ ଅଟେ ଭବିଷ୍ୟତ ।

ପାଇଲେ ମମତା ଆଦର ସେନେହ

ଚନ୍ଦ୍ରକଳା ପରି ବଢି

ଶିଶୁଟି ହୁଅଇ କିଶୋର ଯୁବକ

କରେ ପୁଣି ବ°ଶବୃଦ୍ଧି ।

ପ୍ରେମ ସୁସମ୍ପର୍କ ବିବାହ ସମ୍ବନ୍ଧ

ସମାଜ କଲ୍ୟାଣ କାର୍ଯ୍ୟ

ଚାଲିଛି ସ°ସାରେ ମାନବୀୟ ଲୀଳା

ସୁକର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଅନିର୍ବାର୍ଯ୍ୟ ।

ହେଉ ଗୃହ ଗ୍ରାମ ସହର ନଗର

ଅବା ରାଜ୍ୟ ଦେଶ ବିଶ୍ୱ

ବାଳବୃଦ୍ଧ ଯହିଁ ବଞ୍ଚନ୍ତି ସଯତ୍ନେ

ସମର୍ଥ ସ୍ଥାନ ଆଦର୍ଶ ।

ଜନମ ମରଣ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଅଟଇ

ଜୀବନରେ ଧ୍ରୁବସତ୍ୟ

ପ୍ରତିଟି ମଣିଷ ଅବସ୍ଥା ଚକ୍ରକୁ

ଭୋଗଇ ନିଶ୍ଚେ ଅବଶ୍ୟ ।

ଲୋଡଇ ପ୍ରଯତ୍ନ ଅସହାୟ ଶିଶୁ

ପୀଡିତ ମୁମୁର୍ଷୁ ବୃଦ୍ଧ

ତାଙ୍କ ଅବହେଳା ଅଟେ ମହାପାପ

ସାମାଜିକ ଅପରାଧ ।

ଆତ୍ମସୁଖ ଅବା ଭୋଗ ଓ ବିଳାସ

ନୁହଁ ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ

ବଞ୍ଚି ପାରିବନି ମଣିଷ ଏ ଜାତି

ହୋଇ ଯନ୍ତ୍ର କ୍ରିତଦାସ ।

କରିଲେ ଅକର୍ମ ଅବିମୃଶ୍ୟ ଭାବେ 

ହେବ ବିନାଶ କାରଣ

ନିର୍ବହୁ ମଣିଷ ଉତ୍ତର ଦାୟିତ୍ୱ

ହେଉ ସଦା ସଚେତନ ।