ଉତ୍କଳମଣି ଗୋପବନ୍ଧୁ

ପର ଦୁଃଖ ଦେଖି କାନ୍ଦୁଥିଲ ତୁମେ

ହେ ପୂଜ୍ୟ ଦରଦୀ ବନ୍ଧୁ ,

ଓଡ଼ିଶାର ଘରେ ଘରେ ପରିଚିତ

ସୁଆଣ୍ଡୋର ଗୋପବନ୍ଧୁ ।

ବନ୍ୟା ବିପନ୍ନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ ନିମନ୍ତେ

ରୋଗିଣା ପୁଅକୁ ଛାଡ଼ି ,

ଭୋକିଲା ପେଟକୁ ଖାଦ୍ୟ ଯୋଗାଇଲ

ଆସିଥିଲା ଯେବେ ବଢ଼ି ।

ହଇଜା ବ୍ୟାପିଲା ପୁରୀ ଜିଲ୍ଲା ଯାକ

ଯୁଆଡ଼େ ଚାହିଁଲେ ଶବ ,

ଅକୁଣ୍ଠିତ ଚିତ୍ତେ କରିଗଲ ସେବା

ତେଜି ମନୁ ଘୃଣା ଭାବ ।

ମାତୃଭୂମି ମାତୃ ଭାଷାର ଉନ୍ନତି

ଜୀବନେ କରିଲ ପଣ ,

ଭୁଲିନି ଏ ଜାତି ଭୁଲିପାରିବିନି

ତୁମ ସେହି ଅବଦାନ ।

ଗୋରା ଶାସକଙ୍କ ସମ୍ମୁଖୀନ ପାଇଁ

ଜନତା ଥିଲେ ଦୁର୍ବଳ ,

ସୁପ୍ତ ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ପ୍ରାଣେ ଭରିଦେଲ

ସହସ୍ର ସିଂହର ବଳ ।

ଲେଖନୀ ମୁନରେ ରଚିଗଲ ତୁମେ

ଯେଉଁ କାଳଜୟୀ ଲେଖା ,

ଆଜି ବି ଓଡ଼ିଆ ଗୁଣୁଗୁଣୁ ହୁଏ

ତୁମର ସେ ମହାଶିକ୍ଷା ।

ତୁମ କର୍ମ ବଳେ କୋଟି ଓଡିଆଙ୍କ

ମନକୁ ଯାଇଛ ଜିଣି ,

ଖୋଜୁଛି ଉତ୍କଳ ଫେରିଆସ ଥରେ

ଉତ୍କଳେ ଉତ୍କଳମଣି ।