ମଣିଷ ସମୟର ଦାସ

ମଣିଷ ଅଟଇ ସମୟର ଦାସ

କେବେ ଖରା କେବେ ଛାଇ  

ସମୟ ଚକ୍ରର ଘୂର୍ଣ୍ଣନ ଫଳରେ

ଉତ୍ଥାନ ପତନ ଦୁଇ ।

ସମୟ ଖେଳରେ ମହାରାଜା ନଳ

କାଟିଥିଲେ ଘୋଡା ଘାସ  

ପିତୃ ସତ୍ୟ ଛଳେ ଭୋଗିବାକୁ ହେଲା

ଶ୍ରୀରାମଙ୍କୁ ବନବାସ ।

ଦାନୀ ହରିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ର ସର୍ବସ୍ୱାନ୍ତ ହୋଇ 

ଜଗିଲେ ମଶାଣି ଭୂଇଁ  

ସମୟଠୁଁ ବଡ ବଳବାନ ଆଉ 

ଜଗତରେ ନାହିଁ କେହି ।

ଆଜି ଯିଏ ରାଜା କାଲି ସେ ଫକୀର 

ପୁଣି ଫକୀରରୁ ରାଜା  

ଅଜ୍ଞାନ ବଖାଣେ ବ୍ରହ୍ମ ଜ୍ଞାନ ତତ୍ତ୍ୱ 

ପାଏ ସଭିଙ୍କଠୁଁ ପୂଜା ।

ଜୀବନର ସ୍ଥିତି ରହେନା ସମାନ

ସମୟ ବଦଳି ଦିଏ  

ସୁଖରେ ବିଭୋର ଦୁଃଖରେ ଅଧୀର

ହୋଇବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ।