ଶୀତୁଆ ସଂଜ

ମନେ ପଡେ ଆଜି ପିଲାଦିନ କଥା

ଆସେ ଯେବେ ଶୀତଦିନ ,

ଜେଜେ ଜେଜୀମାଙ୍କ ଅସରନ୍ତି ସ୍ନେହ 

ମନକୁ କରେ ଆଚ୍ଛନ୍ନ ।

ସୁଲୁ ସୁଲୁ ବହେ ଉତ୍ତରା ପବନ

ଶୀତୁଆ ସଂଜ ବେଳାଟି ,

ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଶରୀର ଲାଗଇ କାଲୁଆ

ଥରି ଉଠେ ଦାନ୍ତ ପାଟି ।

ଜେଜେ ବସିଯାନ୍ତି କମ୍ବଳ ଘୋଡାଇ 

ଜାକି ଜୋକି ହୋଇ ଖଟେ ,

ଉଷୁମ ହେବାକୁ ପୁଷି ବିଲେଇଟା

ତାଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ଲୋଟେ ।

ବସିଯାଉ ଆମେ ନାତି ନାତୁଣୀଏଁ

ଜେଜେଙ୍କ ଚାରି ପଟରେ ,

ଗପ କୁହ ଜେଜେ ଅଳି କରୁଥାଉ

ଅନୁନୟ ଭରା ସ୍ୱରେ ।

ଜେଜେମା ପ୍ରସ୍ତୁତି ମସଲା ମୁଢ଼ିକୁ

ପକାଇ ଗଣ୍ଡେ ପାଟିରେ ,

ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି ଗଳପ କହିବା 

ନିଶକୁ ମୋଡି ଥାଟ୍ଟରେ ।

ଗଳ୍ପ ଶୁଣୁ ଶୁଣୁ ଶୋଇଯାଉ ଆମେ

ଭିଡି ମୋଡି ତାଙ୍କ ପାଶେ ,

ନିଜ କମ୍ବଳକୁ ସଯତ୍ନେ ଘୋଡାଇ

ଦିଅନ୍ତି ଜେଜେ ହରଷେ ।

ସେକାଳ ପଖାଳ ଏବେ ଆଉ କାହିଁ

ଅପ୍ରାପ୍ତ ସ୍ନେହ ସୋହାଗ ,

ଯୌଥ ପରିବାରେ ଏକତ୍ର ରହିବା

ନାହିଁ କା'ର ଅନୁରାଗ ।