ଜନ୍ମମୃତ୍ଯୁ

ମୃତ୍ୟୁ ହେଲା ବୋଲି ଯେବେ ଶୁଣିବ ସଜନୀ

ଆସିବ ଗାଆଁକୁ ମୋର ଦେଖିବ ଶରୀର, 

ଯେଉଁ ଶରୀରରେ ପ୍ରାଣ ନଥିବ ଟିକିଏ 

ଲୁହ ଢଳାଇ କାନ୍ଦିବ ଥରାଇ ଅନ୍ତର ।

 

ଯେଉଁ ଶରୀରକୁ ପ୍ରେମ କରୁ ଥିଲ ସଖୀ

ଆଜି ଦେଖ ମଢ ସାଜି ପଡିଛି ଧରାରେ,

ମୋ ପ୍ରିୟ ମୋ ପ୍ରିୟ ବୋଲି ଯେତେ ଡାକିଲେବି 

ନ ଶୁଣିବି କିଛି ଲୁହ ବୁହାଇଲେ ଧାରେ ।

ଗାଆଁ ର ସକଳେ ମିଶି ଜୁଇ ସଜାଡିବେ 

ସେ ଜୁଇ ସ୍ପର୍ଶରୁ ତୁମେ ବଞ୍ଚିତ ହୋଇବ, 

ଅଳ୍ପ କ୍ଷଣେ ମିଶିଯିବି ପଞ୍ଚଭୂତ ଦେଶେ

ବାହୁନି ବାହୁନି ତୁମେ ଅନେକ କାନ୍ଦିବ ।

ଦେହ ଯଉବନ ଦେଖି ପ୍ରେମ କଲ ବୋଲି

ଲୁହ ଢାଳ ପ୍ରିୟସଖୀ ଆଜ ବାରବାର, 

ପ୍ରେମ ଯଦି କରିଥାନ୍ତ ମୋହ - ଆଶା ତ୍ଯାଗି 

ବିଚ୍ଛେଦ ଦୁଃଖ ନଥାନ୍ତା ମନରେ ତୁମର ।

ଜାଣିନି କେଉଁ ଗ୍ରହରେ ଲଭିବି ଜନମ

ତୁମ ସାଥେ ଭେଟ କେବେ ହେବ କି ନହେବ, 

ଯଦି କେବେ ଜନ୍ମ ନିଏ ଏଇ ଧରା ତଳେ 

ହୃଦୟ ପୁଣି ତୁମକୁ ନିରବେ ଖୋଜିବ ।

ମୋ ପ୍ରେମ ନୁହେଁ ଛଳନା, ମୋହ, ପାପ ଯୁକ୍ତ 

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡପତି ଜାଣନ୍ତି କେତେ ପ୍ରେମ କରେ ?

ତୁମେ ପ୍ରେମ କଲ ବୋଲି ଦେହକୁ ମୋହର 

ତୁମଠୁ ଦୂରକୁ ଗଲି ବିଚାର ଅନ୍ତରେ ।

ସମୟ ଆସିଲେ ଦିନେ ତୁମେ ବି ଆସିବ 

ଯେଉଁ ବାଟ ଦେଇଣ ମୁଁ ଆସିଲି ମର୍ତ୍ତ୍ଯରୁ,

ଆସିଲେ ଏଇଠି ଭେଟ ହେବା ପ୍ରିୟସଖୀ 

ଯଦି ପ୍ରେମ କରୁଥିବ ମୋତେ ହୃଦୟରୁ ।