ଜନନୀ

ପିଲା ପାଇଁ ଯିଏ ଆଲୋକ ବର୍ତ୍ତିକା 

ସୁନ୍ଦର ସୃଷ୍ଟି ଦର୍ଶନେ  

ସ୍ନେହ କରୁଣାର ମୂର୍ତ୍ତିମତୀ ଦେବୀ 

ଜୀବନର ମରୁଦ୍ୟାନେ ।

ଜନନୀ ସେ ଆମ ପ୍ରଥମ ଗୁରୁମା

ଶିକ୍ଷା ଓ ସଂସ୍କାର ଦାନେ  

ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ କରେ ଆମକୁ ସମାଜେ

ଆକାଂକ୍ଷା ନ'ରଖି ମନେ ।

ବିପଦରେ ଆମ ଛିଡା ହୋଇଥାଏ

ସମ୍ମୁଖରେ ଅଙ୍ଗରକ୍ଷୀ  

ଭୋକ ଶୋଷ ହେଲେ ସହଜେ ବୁଝଇ 

ମୁଖମଣ୍ଡଳକୁ ଦେଖି ।

ଆମ ଉତ୍ପୀଡ଼ନ ତା ଲାଗି ଚନ୍ଦନ 

ସହିଯାଏ ମଥା ପାତି  

ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇଲେ ସେବା କରୁଥାଏ

ଜଗି ରହି ଦିନ ରାତି ।

ଜନନୀ ପରି କେ ଅଛି ଏ ସଂସାରେ

ବୁଝିବ ଅନ୍ତର କଥା  

ସନ୍ତାନ ଖୁସିରେ ଆତ୍ମହରା ହୁଏ

ଭୁଲି ନିଜ ଦୁଃଖ ବ୍ୟଥା ।

ଗରଭେ ଧାରଣ ଦିନୁ ଜୀବନକୁ

ଆମରି ସୁଖ ସ୍ଵାଚ୍ଛନ୍ଦେ  

ଉତ୍ସର୍ଗ କଲା ଯେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଆମର

ଯେମିତି ସିଏ ନ କାନ୍ଦେ ।

ମାତୃ ପିତୃ ଋଣ ସୁଝିବା ଜୀବନେ

ନୁହଁଇ କେବେ ସମ୍ଭବ  

ଚେଷ୍ଟା ଜାରି ଥିଲେ ସେହି ଋଣ ଭାର

କିଛି ତ ହେବ ଲାଘବ ।