ଉଡାଣ

ଶୁଆ ଶାରୀ ଦୁହେଁ ବୁଲୁଥିଲେ ଦିନେ 

ଗହନ ବନର ବୁକେ

ଦେଖି ଭାବୁଥିଲି ଉଡି ବୁଲିବାର

ଜୀବନଟା କେଡେ ସୁକେ ।

ସ୍ୱାଧୀନ ତାଙ୍କର ଜୀବନୀ ଉଡାଣ

ମୋହିଲା ମନକୁ ମୋର 

ଭାବୁଥିଲି ବସି ପିଞ୍ଜରା ରେ ତାଙ୍କୁ

ମିଳନ୍ତାକି ଏହି ସୁକ ।

ପିଞ୍ଜରା ର ଏହି ବନ୍ଦୀର ଜୀବନ

ମରଣ ସହ ସମାନ

ହସୁଥାଉ ନୀତି ଖୋଲା ଆକାଶରେ

ବିହଙ୍ଗ ମଧୁର ଜଣ ।

ଫଗୁଣରେ ବସନ୍ତରେ ସବୁରି ସାଥିରେ

ହସୁଥାନ୍ତୁ ସବୁବେଳେ ସବୁ ସମୟରେ ।

ଉଡୁ ଥିବ ଡେଣା ଝାଡି ଝାଡୁଥିବ ପର

ଗାଉଥିବ ନାନା ଗୀତ ସାଥିସଙ୍ଗ ମେଳ ।

ଉଡି ଉଡି ବୁଲୁଥିବ ଆକାଶଟା ସାରା

ଗୁନୁ ଗୁଣୁ ଗୀତ ଗାଇ ଖୁସି ଥିବପରା ।