ତୁମରି ସ୍ନାହାନ

ଗୋପୀଙ୍କ ମେଳରେ ଯମୁନା ଜଳରେ 

   ଗାଧୋଉ ଥିଲି ମୁହିଁ 

କି ଲାଭ ପାଇଲ ଲୁଗାକୁ ଉଠାଇ 

  କଦମ୍ବ ଡାଳରେ ଥୋଇ ।

ଗୋପଦାଣ୍ଡ ସାରା ବାଜିଲା ନାଗାରା 

   ଲାଜେ ଗଲା ମୁହଁ ନଇଁ

କେତେ ହନ୍ତ ସନ୍ତ ତୁମ ଲାଗି ନାଥ

   ଟିକେ ତ ବୁଝିଲ ନାହିଁ 

ଦୁନିଆ ଦେଖୁଛି ତୁମରି ସ୍ନାହାନ 

  କେମିତି ଲାଗୁଛି ସାଇଁ ।

ଛଳନା ତ କରି ହାତୀ ବେଶ ଧରି 

   ମୁହଁ ଦେଉଛ ଲୁଚାଇ 

ସରମରେ ତୁମେ ନରମ ପଡିଛ 

  ଜ୍ୱର ର ବାହାନା ନେଇ 

ଖୋଲିଥିଲ ଗାତ ପଡ଼ିଛ ନିଜେ ତ 

   କଲବଲ ହୁଅ କାହିଁ ।।