ତୁମେ

 ମୋ ମନର ନିଃଶବ୍ଦ କୋଳାହଳ .....

ମନ ଅଗଣାକୁ ଯେବେ ନିରେଖି ଦେଖେ,

   ଦିଶେ, ମୋରି ଲାଜୁଆ ଆଖି,

 ଏକ ଅଜଣା,ଅସରନ୍ତି ଅନୁସନ୍ଧାନରେ.....

     ତୁମେ କି ପାରିବ ଜାଣି 

   ମୋ ମନର ଅତୃପ୍ତ ଆସକ୍ତିକୁ?

 ନାଲିଆ ଓଢଣୀ ଟାଣି ଏ ମନ ଉଡିବୁଲେ 

   ସ୍ବପ୍ନ ରାଇଜରେ, ଆଶାର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁରେ,

      ଖୋଜେ ତୁମରି ଅସ୍ତିତ୍ବ .....

   ତୁମେ ଯେ ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ ମୋ ଜୀବନରେ 

        ପଞ୍ଚଭୁତ ପରି ।

   ତୁମେ କିନ୍ତୁ ଅପ୍ରାପ୍ତ,

 ରହିଥାଅ ମୋ ସ୍ମୃତିରେ, ଉଦାସୀନ ମନରେ,

    ଆଖିର ଲୁହ ଧାରେ....

       ମୁଁ ଖୋଜୁଛି ପୂର୍ଣ୍ଣତା 

    ମନର ନିସ୍ତବ୍ଧତାରେ, ଲିଭି ଯାଇଥିବା 

       ସଳିତାର ମହକରେ .....

   ତୁମେ ଯେ ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ ମୋ ଜୀବନରେ ।