ବର୍ଷା ଓ ମୁଁ

ରୋଷେଇ ଘରର ଝର୍କାରୁ ଦେଖୁଥିଲି

ସେଇ ପହିଲି ବର୍ଷାର ଧାରାକୁ

ବାଦଲ ଗର୍ଜି ବିଜୁଳିର ରୋଶଣିରେ

ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଥିଲା 

ଜଳବିନ୍ଦୁର ନୃତ୍ୟକୁ ।

 ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ବର୍ଷା, ଝରକା କାଚ

ବାଡେଇ ଡାକୁଥିଲେ, 

ଆ! ଭିଜି ଭିଜି ଖେଳିବା

ଝୁରୁଥିଲି, ଖୋଜୁଥିଲି

ମୋ ଅନ୍ତର ର ଶୈଶବ ଟା ଧାଉଁଥିଲା ଭିଜିବାକୁ

ଆକଟ କରିଥିଲି ତାକୁ, 

ଟାଣ କରି ହୃଦକୁ ।

ଆରେ! କାଚ କାନ୍ଥଟିଏ ପରା

ବର୍ଷା ଓ ମୋ ଭିତରେ

ମୁଁ ଯେ ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ

ସେ ତ ଚିର ଯଉବନ ଭରା ।

ଦିନେ ରିମ୍ ଝିମ୍ ସଙ୍ଗୀତକୁ ଗାଇ,

ଛମ୍ ଛମ୍ ଛନ୍ଦରେ ନାଚୁଥିଲି,

କାଗଜର ଡଙ୍ଗା କେତେ ଭସାଇ,

ଛତା ବିନା ବାଟ ମୁଁ ଚାଲୁଥିଲି ।

ଶୈଶବ ରେ ଡାକୁଥିଲି ବର୍ଷାକୁ

ବୁଝୁ ନଥିଲି, ବିଜୁଳିର ବେଗକୁ

ଭାବି ମୁଁ ଭୟଭୀତ

ହୁଏ ଆଜି,

ମିଛ ରେ ବର୍ଷାକୁ ବଦନାମ କରୁଛି ।