ତୁମେ ସଖୀ ତୁମେ ବନ୍ଧୁ

ସଖୀ କୁହ ଅବା ବନ୍ଧୁଟିଏ କୁହ

ସିଏ ତ ଜୀବନ ପଥ

ସଂପର୍କ ନଈର ଅଲୋଡା ତୁଠରେ

ଥାଏ ସଦା ଉପସ୍ଥିତ I

ବରଷାର ଧାରା ଆକାଶର ତାରା

ମନର ଅଭୁଲା ଗୀତି

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାର ସୁଦୀର୍ଘ ସରଣୀ

ହୋଇପାରେ ସିଏ ସାଥୀ I

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟର ଉଛୁଳା ସାଗର

ଚିତ୍ରରେ କୋଣାର୍କ ନଟୀ

ସହିବା ଗୁଣରେ ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟା ସେ

ଚିର ବନ୍ଦନୀୟା ମାଟି I

ଅଭିମାନ ତାର ବିଜୁଳିର ଛାଟ

ରାଗ ମେଘ ଘଡଘଡି

ମନତଳେ ତାର ଶତ ଫଗୁଣର

ରଙ୍ଗଭରା ପିଚିକାରୀ I

ବନ୍ଧୁର ପଥରେ ହାତ ଧରିନେଲେ

ଜଣା ପଡେନାହିଁ କ୍ଳାନ୍ତି

ତା ସଲ୍ଲଜ ମୁଖ ଦୂର କରିଦିଏ

ମନର ଅଜସ୍ର ଭ୍ରାନ୍ତି I

ଜୀବନର ପଥ ବହୁତ ବିଷମ

କେତେଖାଲ କେତେଖମା

ସଖୀ ପାଖେଥିଲେ ପାଖେପାଖେ ଥାଏ

ସରଗର ମଧୁରିମା I